Er zit nog niets in je winkelwagen. Wil je wat leuks zien?
Go shopping
2019 was het jaar dat ik fulltime met wijn begon, als ZZP’er startte, negen wijncursussen gaf, samenwerkte met Hanna Leentvaart om Le Club een rebranding te geven, De Fanshop lanceerde, samen met Sommeljj een podcast begon en heel veel te gekke wijnen heb geproefd. Wijnen waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou proeven, want te duur of te exclusief.
Mijn geheim? Heb ik niet. Het cliché is waar. Hard werken. Doorgaan. Kapot gaan van twijfels, maar er toch in geloven. Vallen en opstaan. Dat soort dingen, maar bovenal: dankbaar zijn. Een enorme dankjewel voor jullie vertrouwen in Le Club des Vins. Of je nu een wijncursus hebt gevolgd, een blog hebt gelezen, een poster hebt gekocht of me volgt op instagram – door jou kan ik mijn droom werkelijkheid maken. Muchas gracias!
En dan nu een lijstje, want een jaar is niet compleet zonder een lekker lijstje. Ik presenteer je de wijnen die me het meest zijn bijgebleven.
Luis Perez Carascal PX 2015
Ik kan niet anders dan dit lijstje beginnen met een sherry. Of nou ja, is het wel sherry? Het mag nog niet zo heten, want sherry moet je tot nu toe nog versterken. Komt verandering in, maar daarover later meer. Dit is een onversterkte “sherry” van één wijngaard, te weten Finca Panesa uit de Pago Carrascal. Pago is een term die alleen in de sherry-driehoek voorkomt en verwijst naar een soort van terroir-groep van wijngaarden. Een pago is dus groter dan een wijngaard. Enfin, dit is ook groter dan menig PX die ik ooit heb geproefd. Wat een wijn. De kleur neigt eerder naar goudgeel dan naar het bruine wat we gewend zijn van PX. De geuren gaan van honing naar gedroogde abrikoos, sinaasappelschil, hazelnoot en gezouten karamel.
Voor deze wijn worden alleen de rijpste druiven gebruikt. Die worden gedroogd gedurende twaalf dagen in de brandende zon. Dit wordt ‘asoleo’ genoemd. De druiven worden vervolgens heel zacht geperst met een output van slechts 25%. Heel weinig sap dus, maar ja, je perst ook praktisch rozijntjes. Het sap wordt overgeheveld naar Amerikaanse vaten van 500 liter waar de gisting zich gaat voltrekken. Het gist heeft het niet makkelijk: suikerrijke omgeving en het wordt steeds kouder in de kelders. Na drie maanden geeft hij er de brui aan om vervolgens in de lente (van 2015) weer op te starten. Dat levert een totaal van 14,5% alcohol op. De wijn blijft tot 2019 in het vat.
Krug Champagne
Het was een doodgewone maandagavond. We hadden net een serie natuurwijnen geproefd, waarover we maar sporadisch tevreden waren en waren toe aan iets anders. Een blik op de wijnkaart en ik zie het hoofd van JJ al tollen: een half flesje Krug! Doen we het? Wie wijst er Krug af? Ik mooi niet. En zo geschiedde. Het was genieten. Het is immens duur, maar je krijgt er veel voor terug. Het zet je wereld even stil. Hoeveel is dat waard tegenwoordig? Je kunt aan je glas blijven ruiken. Het gaat alle kanten op: croissantjes die net uit de oven komen, brioche, peer, mandarijnen, hmmmmm……
Sebastien Riffault Sancerre Skeveldra 2011
Het bewijs dat ‘natuurwijn’ steengoed kan zijn. Bizar, maar steengoed. Dit was tevens het bewijs dat natuurwijn kan ouderen. Zo levendig, goede zuren, veel appels in de geur, honing, hooi, bloemen. Vet. Het heeft overigens niets met Sancerre te maken, behalve dat het er vandaan komt. Meer over Riffault >
Filippi Vigne della Bra 2006
Over minimale interventie gesproken, de mannen van Filippi weten niet beter. In alles wat ze doen, blijft de wijngaard het uitgangspunt. Inmiddels is zelfs de herkomstbenaming naar het achteretiket verbannen. Vigne della Bra 2006 is een wijn, een DOC Soave, van 60-jaar oude garganega stokken afkomstig van vulkanische bodems waar de streek bekend om staat. De wijn rijpt maar liefst 20 maanden op de lie. Mineraliteit extravaganza. Het deed me denken aan een vintage champagne. Waanzinnig.
Cota 45 Ube Miraflores
Make sherry great again. Begin 2019 begon ik aan mijn missie om deze godendrank in het zonnetje te zetten. Dat had een reden: ik moest een essay schrijven over The Rise and Fall and Rise of Sherry als onderdeel van mijn opleiding. Ook deze fles is technisch gezien geen sherry, want net als de PX van hierboven is deze wijn niet versterkt. Net als Luis (en zoon Willy) Perez staat Ramiro Ibáñez, de man achter Cota 45, aan de vooravond van de sherry-revolutie.
De Ube is een wijn van palomino fino van één pago: Miraflores. Hier staan stokken met een leeftijd tussen 80 en 90 jaar op een gemiddelde hoogte van 50 tot 60 meter boven zeeniveau. Wordt een jaar na oogst gebotteld, dus over flor kunnen we niet echt spreken, wel over een zinderende mineraliteit. En ja, moeilijk woord, maar het is wat je krijgt. Het is meer hartig dan fruitig en de allermooiste combinatie met oesters.
Ik kan het niet laten om hier toch ook even een shoutout te doen naar Bodegas Luis Perez, want dit huis maakt ook en onversterkte wijn van palomino fino die eigenlijk ook tot mijn top 10 behoort: El Muelle de Olaso.
Meer weten over sherry? Lees hier het artikel >
Chateau d’Yquem 1995
In London. Bij BobBoBRicard behoorde het bestellen van één glas Yquem ineens tot de mogelijkheden. Voor veertig euro kon ik mijn droom vervullen. Daar hoefde ik geen moment over na te denken. Hit me!
Het was de eerste keer dat ik Chateau d’Yquem dronk en het was geweldig. Was het omdat ik deze wijn al sinds het begin van mijn wijncarrière ophemel? Was het omdat we al een kwartier in de regen rondliepen op zoek naar een leuke bar? Was het omdat Yquem één van de laagste opbrengsten (één glas per wijnstok) heeft? Ik denk dat het allemaal meespeelt. Het is met geen pen te beschrijven. Van gedroogde abrikoos tot honing en de lekkerste sinaasappelmarmelade die je ooit hebt geproefd. De langste afdronk ooit.
Jacquesson Champagne 734 en 735
De 700-serie is, volgens de makers, het tegenovergestelde van een non-vintage wijn zoals gebruikelijk in Champagne. Jacquesson streeft er naar om elk jaar het beste maken en dat gaat niet samen met homogeniteit. “Wij zijn wijnmakers”, zeggen ze zelf. “Terroir-gedreven. Elke cuvée is anders, want elk jaar is anders. We werken met wat de natuur ons geeft.” Dat staat haaks op de werkwijze van de Grandes Marques in Champagne, die alles op alles zetten om elk jaar dezelfde champagne op de markt te brengen. Op dit moment zijn 734 en 735 mijn twee favorieten, maar dat kan volgend jaar zomaar weer anders zijn ;-).
Chateau Musar White 2009
De rode wijnen van Chateau Musar mogen ook in dit rijtje, maar ja keuzes. Ik kies dit jaar voor de witte wijn van Chateau Musar, omdat ik deze wijn nooit meer zal vergeten. De 2009 is dit jaar op de markt gekomen. Bij Musar lanceren ze pas als ze ‘m ready to drink vinden. Niet dat je daar naar hoeft te luisteren, want hij kan na release nog jaren mee. Gelukkig kreeg ik de kans ‘m te proeven bij Wijncafé Lefebvre in Utrecht.
Er gebeurt zoveel in het glas dat het (wederom) moeilijk is om het te verwoorden. Als ik een vergelijk moet maken, dan zou ik zeggen: een droge stijl van Sauternes met Oosterse touch. Verrassend romig en fris – mooie balans daartussen. Aroma’s van nectarine, (gedroogde) abrikoos, hazelnoten, witte thee, pistache, honing en baklava. Heeft zelfs een beetje tannine.
Dominio de Bibeo Ribeira Sacra 2015
Ribeira Sacra, het gebied waar nog nooit iemand van gehoord heeft. En dat is zonde, dus vandaar dat ie hier een plekje krijgt. Het ligt in Galicia, het gebied in het noordoosten van Spanje. Over het algemeen heerst hier een continentaal klimaat met hier en daar een fris zeebriesje. De wijngaarden van Dominio do Bibei liggen op gemiddeld 670 meter hoogte. Dat zorgt voor koelte en de frisheid in wijnen. De bodem bestaat uit een dunne bovenlaag en gaat daarna direct over in gesteente. De wijnstokken moeten hard werken om te overleven. Dit geeft de wijnen een puurheid mee van heb ik jou daar. Vaag begrip misschien, totdat je het proeft. Knoop ‘m maar in je oren, want van mencía gaan we de komende tijd nog veel horen.
Le Pin 2018
Het was een magische druppel rechtstreeks uit het vat. De dag dat je dacht dat nooit zou komen, stond ineens voor de deur. Op bezoek bij Le Pin. Het bewijs dat je altijd alles wat je wil moet proberen in het leven, want misschien lukt het wel. Ja, toch? Ik kan hier wel een epistel over de smaak opschrijven, maar dat heeft niet veel zin. Dit was een slok Le Pin in Progress, de assemblage moet nog gemaakt worden. Dat gebeurt pas na de houtrijping. Het was enorm geconcentreerd, nu al hele fijne tannine, zuiver en in balans. Te gek. Lees hier alles over mijn bezoek aan Le Pin.
Nogmaals dank aan iedereen voor het vertrouwen in Le Club des Vins! Ik wens jullie een te gek wijnjaar met alle geluk en gezondheid.