Is Sebastien Riffault de hipster van de Loire? Als je de Amsterdamse wijnbars moet geloven, is het antwoord volmondig ja. Zelfs bij natuurwijnrestaurant (wauw, nieuw woord) Bistro Belen prijkt deze naam op de kaart. Toegegeven, de wijnen die ik geproefd heb, zijn te gek. Maar wie is deze meneer? Le Club ging op onderzoek uit.

Het mooie is dat Sebastien Riffault al jaren wijn maakt. Al iets van vijftien jaar. Niemand moest er iets van hebben, maar vijf jaar geleden kreeg de pers lucht van de atypische stijl van Sancerre en raakte de hele wijnwereld in de ban. Beter laat dan nooit komt nu ook Le Club des Vins achter deze skitterende ontdekking.

Niet de makkelijke weg

Zijn wijnen mogen dan anders zijn, het is niet zo dat Riffault het wiel opnieuw uitvindt. Hij grijpt terug naar oude tradities en maakt wijn zoals dat vroeger ook werd gedaan. Zo plukt hij bijvoorbeeld pas in oktober wanneer botrytis begint te verschijnen. Sancerre en botrytis? Did not see this coming. Ik ken Sancerre als die ultra frisse sauvignon blancs met aroma’s van kruisbessen en natte steen (whatever that may be). Om die stijl te kunnen waarmaken plukken de meeste boeren eerder; ze willen niet het risico lopen dat de botrytis overslaat naar grijze rot.

Om nog maar te zwijgen over het extra werk dat je op je hals haalt. Maar dat is geen argument voor Riffault die al jaar en dag biodynamisch boert. Hij gelooft dat de kans op grijze rot kleiner is in een gezonde wijngaard. Het vergt wel de nodige inspanning. Het is belangrijk om de wijngaard, het bodemleven, het ecosysteem en alles wat daarbij komt kijken, constant in de smiezen te houden. Van bloei tot oogst. Dat laatste gebeurt met de hand om ervoor te zorgen dat alleen het beste fruit meegaat naar de kelder. Kost meer tijd, maar is wel beter. Ik heb het idee dat dat het motto van Riffault is.

De Grote Druivenposter

Leer alle druiven uit je hoofd met deze epische poster.

Bekijk de poster >

Sancerre zoals je die nog nooit geproefd heb

Denk dus niet dat je zo’n knisperende wijn in je glas krijgt. Dit is Sancerre zoals je nog nooit heb geproefd. Onlangs ging ik eten bij Lux in Rotterdam en daar stond Sebastien Riffault ook op de kaart, maar zonder de toevoeging Sancerre. Ik vroeg de sommelier waarom hij daarvoor had gekozen. Het antwoord: het voegt niets toe, het is verwarrend voor de gasten, zeker de Auksemis is een orange wine – men zou dat niet zo snel linken met een Sancerre. Toch is hij een van de weinige die deze methode toepast. Overal prijkt vrolijk Sancerre op de kaart. Ik begrijp het ook niet echt. Riffault maakt tien verschillende cuvées die van kwaad tot erger gaan – maar dan op de goede manier. l love it!

Les Quarterons wordt meestal omschreven als de instapper. Het lijkt in ieder geval het meest op wat je van Sancerre zou verwachten, maar dan beter. Yes, I said it. Zeker voor die prijs. Ongeveer 20% van de druiven is aangetast met botrytis, de gisting vindt plaats in RVS waarin de wijn nog twee in verder rijpt. Het wordt niet geklaard en ongefilterd gebotteld. Er gaat een minimale hoeveelheid sulfiet bij. Les Quarterons is overigens de enige waar bij de botteling een snufje sulfiet bij gaat, de andere cuvées worden ongezwaveld gebotteld.

Mijn eerste aanraking met Riffault was op het Oh la Loire feestje van Bureauwijn, die voor de gelegenheid een koffiebar had omgetoverd tot proeflokaal. Het was alsof ik het land van de hipsters binnenstapte. Overal baarden, brillen en chino’s. Hier proefde ik Auksinis 2014. Ik kan niet anders dan de vraag stellen: waarom wordt dit gelabeld als Sancerre? Meestal zijn die Fransen er toch als de kippen bij als iemand buiten de hokjes kleurt. Sebastien Riffault wordt omgeven door ‘beroemde’ buurtjes en heeft ook familiebanden die blijkbaar een vinger in de pap hebben bij het comité dat over de AOC gaat. In mijn glas zit een wijn met een diepe oranje kleur en een geur van tropisch fruit, lindebloesem en honing. Dit is een wijn waaraan je eerst vijf minuten wil ruiken voordat je er nog maar aan denkt om een slok te nemen.

Dan had ik het geluk dat Geoffrey, eigenaar van Wijnkoperij Juste in Middelburg, een fles Skeveldra 2011 voor me opentrok. Hoe oudert zo’n wijn? Ik kon me er geen voorstelling van maken. Het kan vriezen, het kan dooien. Geen sulfiet betekent dat de wijn op een andere manier geconserveerd moet blijven. De zuren helpen daarbij, de tanninestructuur ook en de lange rijping ‘sur lie’ die Riffault hanteert. Dan moet je echt snappen wat je doet. Ik heb geen proefnotitie gemaakt, maar het was te gek. Zo levendig. Veel appels in de geur, honing, hooi, bloemen. Mental note: flessen kopen om te bewaren.

Je moet er van houden

De wijnen van Riffault zijn geen allemansvrienden. Hier moet je van houden. Dat doet zeker niet iedereen, maar ik wel. Wie gaat er mee naar Sancerre?

Loire