Chateau Musar – verticale proeverij (o.a. 1967)

Chateau Musar – verticale proeverij (o.a. 1967)

Welcome in Beiroet!

Zo opent Jane Sowter van Chateau Musar de proeverij die op 12 april plaatsvond bij Wijncafé Lefebvre in hartje Utrecht.

De oplettende lezer weet dat ik al eerder over Chateau Musar heb geschreven. Dat kun je hier teruglezen. Ik raak gewoon niet uitgepraat over dit wijnhuis én Libanon als wijnland. De wijnen zijn te gek, keer op keer, en het land – ja, daar moet ik gewoon een keer heen. Gelukkig voor ons komt Chateau Musar ook graag naar Nederland en ontmoet ik Jane Sowter opnieuw. Hieronder vertel ik je er alles over, maar niet voordat we eventjes stilstaan bij de geschiedenis van Libanon als wijnland.

chateau musar
Eerder ontmoette ik Jane bij El Qatarijne, toen proefde ik ook heul veul Musar met overheerlijke gerechten.
chateau musar
Kibbeh & pompoen rossini met Hochars & Fils 2013, de “mini-Musar”. Gegeten bij El Qatarijne in april 2018.

Libanon als wijnland

Je zal maar ingekapseld zitten tussen Syrië, Turkije en Israel. Het waren niet zo zeer klimatologische omstandigheden die wijnbouw bemoeilijkten in Libanon, het waren vooral de vele oorlogen die het land geteisterd heeft door de jaren heen. En nog steeds, op minder dan zeventig kilometer van de Bekaa Vallei – het grootste wijngebied van Libanon – ligt Syrië waar er nog steeds wordt gestreden om leven en dood.

Ondanks de heftige geschiedenis van het land hoor ik van iedereen die er geweest is, hoe vriendelijk en positief de mensen zijn. Beiroet schijnt een toffe stad te zijn, ook wel het Monaco van het Midden-Oosten genoemd. Tegenwoordig vliegt Transavia er zelfs rechtstreeks naartoe.

In totaal telt Libanon 2.000 hectare wijngaarden, dat is ongeveer net zo groot als Schiphol. Het lijkt misschien veel te warm voor het maken van kwaliteitswijnen in Libanon. Op de meeste plekken is dat ook zo. De uitzondering op de regel is de Bekaa Vallei. Hier ligt 90% van de wijngaarden op gemiddeld zo’n 1000 meter hoogte. Het klimaat is hier gematigd met warme dagen en koele nachten.

Proefnotities

Jane Sowter werkt al dertig jaar voor Chateau Musar. Vanuit haar thuishaven Engeland reist ze de wereld over. Gemiddeld trekt ze er elke drie weken op uit om de wijnen te promoten. Chateau Musar steekt geen geld in advertenties, redesigns of ander geneuzel. Wat ze wel doen, is hun wijnen laten proeven. Zoals hier bij wijncafé Lefebvre.

chateau musar

Voor de volledigheid heb ik (bijna) alle jaargangen die ik in mijn wijnleven heb geproefd hierbij gezet inclusief die van 2018 bij Restaurant El Qatarijne.

Chateau Musar Jeune Blanc 2016 (geproefd in 2018)
Bijzondere blend van viognier, vermentino en chardonnay. Wit fruit, abrikoos, bloemig. De viognier en chardonnay geven de wijn een mooie romigheid.


Daar waar viognier en chardonnay binnen no-time rijp zijn, nemen de inheemse obaideh en merwah hun tijd met een potentieel alcoholpercentage van 12% in oktober. For the record: chardonnay, vermentino en viognier (Musar Jeune) worden begin augustus geoogst. In september zouden ze al een alcoholpercentage van 14% hebben. Hoe komt dat? Obaideh en merwah zijn gewend aan het klimaat. De opbrengst is laag: 10 – 20 hl per hectare. Het zijn bush vines die nog steeds op eigen, originele stokken staan.

De Chateau Musar White is fantastisch. De wijn wordt omschreven als een ‘droge Sauternes’ en daar kan ik me wel in vinden. Een droge Sauternes, maar toch ook weer anders. Iets Libanees, iets sprookjes-van-duizend-en-één-nacht er door heen. Chateau Musar White rijpt negen maanden in eikenhouten vaten en wordt vervolgens geblend en gebotteld. Net als bij de rode wijnen wordt de wijn pas verkocht als de familie de wijn op dronk vindt. Dat is doorgaans na zeven jaar. Hun motto: “Wine should give you pleasure. No need to wait.”

Schenk deze wijn niet te koud. Dat is echt zonde. Als Jane Sowter het niet had gezegd, had ik dat niet geweten. Deze wijn kun je bijna behandelen als een rode wijn. Schenk ‘m gerust rond 14 – 15 graden.

Chateau Musar White 2009 (geproefd in 2019)
Dit is de nieuwste jaargang die op de markt is gekomen. Hier wordt de witte Bordeaux slash droge Sauternes stijl duidelijk. Er gebeurt zoveel in het glas dat het moeilijk is om het te verwoorden. Verrassend romig en fris – mooie balans daartussen. Aroma’s van nectarine, (gedroogde) abrikoos, hazelnoten, witte thee, pistache, honing en baklava. Heeft zelfs een beetje tannine. Kan zo in het rijtje ‘favoriete wijnen aller tijden’.

Chateau Musar White 2003 (geproefd in 2019)
Ze zijn inderdaad op dronk als ze op de markt worden gebracht, maar dat betekent niet dat je ze niet kan bewaren. Ik kan me voorstellen dat dat geen makkelijke opgave is, maar ik kan je wel verzekeren: je krijgt er veel voor terug. Het romige randje gaat iets meer naar de achtergrond, maar we krijgen er (aangename) oxidatieve en tertiaire aroma’s voor terug.


Nooit geweten dat Chateau Musar ook een rosé maakt. Dat doen ze dan ook alleen maar in de beste jaren. In Libanon zijn dat de koele jaren. Dat gebeurt gemiddeld drie keer in de tien jaar, al heeft ‘ie in de laatste tien jaar al vaker de revue gepasseerd.

De rosé wordt net als de witte Musar gemaakt van de twee inheemse druivenrassen obaideh en merwah. De opbrengst is ook hier bijzonder laag: 15 tot 25 hl per hectare. Aan de blend wordt ongeveer 5% cinsault toegevoegd voor de kleur.

Chateau Musar Rosé 2004 (geproefd in 2018)
Het doet me denken aan een vintage champagne. De geur heeft iets weg van sinaasappelschilletjes gedopt in pure chocolade. Zo intens mooi. Uhm, kan dus ook in het rijtje ‘favoriete wijnen aller tijden’.

Chateau Musar Rosé 2014 (geproefd in 2018)
Dit gaat meer de kant van natuurwijn op: bitters, grapefruit, bloedsinaasappel, marmelade. Maar man o man, wat staat ons de komende tien jaar te wachten? Wordt deze wijn net zo mooi als de 2004?


Hochar Père et fils 2013 (geproefd in 2018)
Cab sauv, cinsault en grenache. Hele rijpe tannine, warm fruit, kruidig, rozijntjes. Komt Italiaans over.


Chateau Musar Red wordt door velen geprezen. De een omschrijft het als een exotische Bordeaux, de ander voelt gelijkenis met een Rhone en de volgende vindt het aardse karakter op een Bourgogne lijken. Het moge duidelijk zijn: Chateau Musar valt niet in een hokje te stoppen.

Chateau Musar 2011 (geproefd in 2019)
Chateau Musar 2011 is recentelijk op de markt gekomen. Ook al heeft ‘ie op het chateau nog zo’n zeven jaar gelegen en in vergelijking met andere wijnen bepaald geen jonkie te noemen, moet ik het toch zeggen: de wijn is jong. Niet erg, hoor. Maar ik weet inmiddels hoe mooi het kan ouderen. Nu is het veel fruit (zwarte bessen, kersen), gedroogd fruit (vijgen en een beetje pruimen) en een snufje tabak en specerijen. De tannines zijn duidelijk aanwezig. Laat je deze fles nog iets langer liggen, dan worden de tannines zachter en ontwikkelen en verenigen de aroma’s zich meer.

Chateau Musar 2010 (geproefd in 2019)
De 2010 is inmiddels een zeldzaamheid aan het worden. Het was een moeilijk jaar. Een milde winter met weinig sneeuw (dus ook weinig waterreserve) gevolgd door een warm voorjaar en een zomer met temperaturen van 48,5 graden! De druiven verschroeiden als rozijntjes. Vooral cabernet sauvignon had het zwaar en bijna de helft ging verloren. Heel rijp fruit, maar nog wel jong. Kan makkelijk een paar jaar liggen.

Chateau Musar 2009 (geproefd in 2019)
Same story. Nog een jonkie, maar al wel heel mooi. Vijgen, jammy (beetje kirsch), sappig, ceder en sigaar.

Chateau Musar 2006 (geproefd in 2018 en 2019)
Grenache, carignan en cinsault. Deze vintage kreeg er nog wat jaartjes bij, want de gebruikelijke zeven jaar op fles bleken niet genoeg. Heeft elf jaar gerijpt en kwam daarmee pas na 2009 op de markt. Jane vertelt dat de wijn zijn jeugdigheid heeft overgeslagen. De 2006 was in één klap volwassen. Tabak, pruimen, kruiderij (nootmuskaat en laurier). Ietsje medicinaal.

Chateau Musar 2004 (geproefd in 2019)
Het leuke van een verticale proeverij is dat je echt de jaren en de verschillende weersomstandigheden kunt proeven. Een jaar als 2004 zien ze niet zo vaak in Libanon. Ze hadden een milde zomer met verkoelende winden, die zorgden voor een gelijkmatige en langzame rijping van de druiven. Bij het begin van de oogst waren de druiven laag in suikers en hadden medium zuren. Daarna kwam er opeens een hittegolf en transformeerde de druiven in kleine suikerbommetjes (nog steeds wel met medium zuren). Dit zeggen ze zelf:

“The wines from the first two weeks of the harvest were fruity and mellow with floral aromas from the Cinsault and Carignan. The Cabernet Sauvignon was more powerful, intense and concentrated with mature black and red fruits, leather and spices. Two weeks later the Cinsault and Carignan developed more of a red fruit character, the overall palate became more velvety with smooth integrated tannins.” (bron: Chateau Musar)

Ik denk dat ik wel tien minuten geroken heb voordat ik een slok nam. Wat een geuren. Gedroogde pruimen, gedroogde rode en zwarte bessen, leer, vijgen, tabak, bosgrond, ceder en earl grey thee. Echt een heel mooi glas met aroma’s uit alle hokjes (primair, secundair en tertiair). Voor mij de perfecte balans.

Chateau Musar 2003 (geproefd in 2019)
Hier bespeur ik een animale toon: paardenstal. Overheerst best wel in de geur. Smaak is beter, sappig fruit. Mijn voorkeur gaat uit naar 2004, maar dat was vast al duidelijk 😉

chateau musar
Lekker kleurtje.

Chateau Musar 1997 (geproefd in 2019)
Een veelbelovend jaar met perfecte rijpingscondities. Het blijft bijzonder om een twintig jaar oude wijn te drinken. De ouderdom is te zien in de kleur, die is iets lichter. In de geur duidelijk meer tertiaire aroma’s van bosgrond, bladeren (earl grey), vijgen, tabak en gedroogde cranberry.

Chateau Musar 1967 (geproefd in 2019)
Het klapstuk van de middag was Chateau Musar 1967. Een verrassing aan het einde van de proeverij uit de kelder van Musar. Nu zou ik dit niet meer kopen (het wordt ook niet meer verkocht, het wordt juist gebruikt voor proeverijen als deze), maar het is wel heel leuk om te proberen. De balans die ik zo mooi vond in 2004 is hier weg. De tertiaire tonen zijn de baas.

Vaker naar Utrecht

De proeverij werd georganiseerd door wijnbar Lefebvre. Een te gekke wijnbar in hartje Utrecht met een verrassende wijnkaart. Er zijn veel wijnen die je per glas kunt bestellen (tegen een normale prijs). Om over de flessen nog maar te zwijgen. We sluiten de dag af met een witte Mullineux. Het was een mooie middag!

Hou de website van Lefebvre in de gaten voor de volgende proeverijen!

Like what you read?

Volg me dan op Instagram of Facebook en blijf op de hoogte van mijn avonturen en nieuwe artikelen. Le Club des Vins stuurt elke maand een nieuwsbrief uit, genaamd wijnvertier in je inbox. Lid worden?

Ik vind het ook TE GEK als je een reactie achterlaat hieronder.

Ik ben Nadien de Visser, wijnliefhebber pur sang. Ooit begonnen door een studie in Frankrijk en bij thuiskomst Le Club des Vins opgericht. Dé plek om je wijnkennis bij te spijkeren.