Toscane! Na een week tot rust komen op camping Viora met Hanneke en Alexander reis ik solo verder naar Toscane. Mijn avontuur begint op Stazione Porta Nuova in Turijn. Hier pak ik de hogesnelheidstrein naar Firenze.

Het stond al zo lang op mijn bucket list om hier naartoe. Niet alleen omdat ik fan ben van de wijnen – I heart sangiovese – maar ook van de relaxte sfeer, het eten en de mooie plaatjes. Het is hier zó mooi en idyllisch.

Behalve in Firenze. Laat ik die disclaimer er gelijk even in fietsen. Hier werd ik een tikkeltje overwhelmed door de rest van de wereld (lees: Japan) die ook besloot deze uber-toeristische stad te bezoeken. Misschien was de overstap van een mini-camping op een berg naar deze trekpleister te groot…

Firenze > Chianti > San Gimignano > Montepulciano > Pienza > Montalcino > Bolgheri

Update (2022): Op zoek naar een rustig en ontspannen verblijf? Boek dan een kamer bij het prachtige Badia a Coltibuono, een Chianti-producent met hotelkamers. Als tip gekregen van een mede-wijnfanaat en het ziet er picobello uit. We hebben ervan genoten. Ook leuk: er is ook een restaurant bij het hotel, waar nog wat oude jaargangen Chianti Classico op de kaart staan. Het eten is niet spectaculair, maar het is goed.

#1 Castello di Brolio

Laat Firenze, vooral in de zomermaanden, dus gerust links liggen. Het voordeel van een grote stad is dat er om 07:00 uur wel een koffietentje open is. Het voordeel van Italie is dat je overal – station incluis – goede koffie kunt scoren. Een uur later scheur ik met een gelukzalig gevoel de snelweg op. Ik mag op bezoek bij Castello di Brolio (met dank aan importeur Vinites).

Sinds 1141 is Castelo di Brolio (letterlijk vertaald: het kasteel van Brolio) in handen van de familie Ricasoli. Het wordt nog steeds geleid door dezelfde familie en is één van de oudste bedrijven van de wereld.

De Baron van Ricasoli is één van de hoofdrolspelers in de geschiedenis van Chianti. Hij was constant op zoek naar de beste manier om Chianti te maken. In 1872 – na 30 jaar – had hij eindelijk het succesrecept gevonden. Dit recept werd honderd jaar later bijna identiek overgenomen als productierichtlijn, toen Chianti overging naar een DOC-status.

Ik val gelijk met mijn neus in de boter. Ik krijg een privé rondleiding door de wijngaarden, het kasteel en de kelders. Op het moment dat ik er was, werd de merlot net geoogst. Het was alsof de WSET3-cursus als film voor mijn ogen werd afgespeeld. In de wijngaarden zie ik de cordon pruning methode – de manier waarop je een wijnstok kan snoeien om optimaal te kunnen plukken. Ja, oké, de wino is aan het woord, maar man o man, dit was te gek!

Na een enorm lekkere lunch in het restaurant van Castello di Brolio vervolg ik mijn weg naar wijnhuis Panizzi in San Gimignano.

#2 San Gimignano

Welkom in het Manhattan van de Middeleeuwen. Het is alsof de tijd hier heeft stilgestaan. In de 14e eeuw was het hip om je eigen toren te bouwen in San Gimignano. Liefst zo hoog mogelijk, zodat je letterlijk boven je buurman uittorende. Dat gaf je status en aanzien. Een aantal van die torens staat nog steeds en vormen een mooi plaatje als je aan komt rijden.

Ik kar het oude centrum voorbij op weg naar wijnhuis Panizzi. San Gimignano is het enige dorpje in Toscane met een DOCG voor witte wijnen. De druif vernaccia deelt hier de lakens uit.

Eten in San Gimignano

Dat kan zeker, maar moet je wel even weten waar, want het stikt hier van de toeristen. Ik vond het een tikkeltje druk en moest nog anderhalf uur rijden naar mijn volgende bestemming, dus klapte slechts een espresso’tje aan de bar.

Later ben ik nog een keer teruggegaan om de fagottini del contadino te proberen bij restaurant Perucà gegaan. Dit is – hou je vast – gevulde ravioli pecorino én peren geserveerd met saffraansaus, pijnboompitten en nog meer pecorino. Voor of na het diner kun je terecht bij DiVinorum voor een glas wijn met een te gek uitzicht over de wijngaarden. Dat was tip van local Susanna van wijnhuis Panizzi, dus dan moet het wel goed zitten met de wijnen.

Perucà, Via Capassi, 16, San Gimignano
DiVinorum, Via Degli Innocenti 21, San Gimignano

Nog meer tips in San Gimignano

In 2022 schoven we aan bij La Magiatoia waar je voor 80 euro Cepparello kunt drinken en waar ook verschillende Mastrojanni’s op de kaart stonden, een tophuis uit Montalcino. Wat een geluk. Jammer dat we nog 1,5 moesten rijden, anders waren we zeker voor de bijl gegaan. Het eten was in orde, niet bijzonder.

#3 Montepulciano

Maak ook zeker een stop in Montepulicano. Dit dorpje is sowieso leuker en bruisender dan Montalcino. Deze dag, wauw. I wish my eyes could take pictures. Alles bij elkaar heb ik vijf uur in de auto gezeten vandaag, maar zo voelt het helemaal niet. Zeker niet nu ik nog een schemering en een zonsondergang mee pak.

De navigatie tettert door de auto en haalt me uit mijn dagdroom: SLA LINKS AF. Ik kom uit op een onverharde weg en neeeee: ik zie hertjes! Wauw. Kan het nog mooier? Een paar honderd meter verder ben ik bij mijn slaapplek: Agriturismo Il Gonzeto. Instant happy place.

De tip voor mijn slaapplaats kreeg ik van Lenny Haanen, een Nederlandse in Toscane, die vorig jaar besloot haar kennis te bundelen in haar reisbureau Taste of Tuscany. Hiermee organiseert ze complete reizen en dagtrips (denk aan wijnproeverijen, delicatessentours en schilderworkshops). Mij voorzag ze van een stapel tips die ik met veel plezier heb opgevolgd én een te gekke sunset tasting in Montalcino.

Agriturismo Il Gonzeto, Via di Gonzeto, Montepulciano

Eten in Montepulciano

Dat doe je dus bij Acquacheta. Ik kreeg de tip van wijnhuis Poliziano, waar ik eerder die dag langs ging. Het team van Poliziano had voor mij gereserveerd en ik weet niet wat ze hebben gezegd, maar ik werd op handen gedragen door de eigenaar – een excentrieke verschijning – van Acquacheta. Het viel zelfs de tafelgenoten naast me op. Oh you know, I’m the wine queen of Kleine Schorre. Grapje, natuurlijk.

Als ik pecorino en truffel in één gerecht zie, krijg ik kortsluiting. Dat moet ik proberen! Daarna ga ik voor de Steak Florentina, een enorm stuk vlees wat je ook eerst even rauw te zien krijgt. Grazie. Ik deel het met de tafel naast me. Qua wijnkeuze wordt het je makkelijk gemaakt: wit of rood. Hoewel de eigenaar enorm zou kunnen cashen met bijzondere wijnen, houdt hij zijn wijnkaart simpel.

Acquacheta, Via del Teatro, 22 – Montepulciano

#4 Pienza

Een tijdje geleden ontmoette ik een Italiaanse op een wijnproeverij van Bottle Stops. Van haar kreeg ik de tip om zeker even langs Pienza te gaan. Het kneuterige, idyllische dorpje ligt precies tussen de twee grote wijndorpen – Montepulciano en Montalcino – in. Het dikke voordeel is dat je hier een stuk minder voor hetzelfde betaalt. Pienza staat vol lieve huisjes met vrolijke bloemetjes, pittoreske straatjes en heerlijk eten.

Eten in Pienza

Schrik niet van het bord dat aan het begin van het terras staat. Geen internet, geen pasta, geen pizza, geen cola light en geen cappuccino. Klinkt misschien wat bot, maar zo bedoelt de beste man het geenszins. Bij Setta di Vino proef je de échte Toscaanse keuken. Voor het Amerikaanse echtpaar op links is het even wennen (‘Can we get the local pizza, please?’). Ik koos wederom voor mijn lievelingsgerecht: bruschetta met pecorino en truffel. Heer-lijk. Daarna nam ik nog melanzane – gestoomde aubergine, wat ik al vaker had gegeten in tomatensaus, maar nog nooit op deze manier.

Setta di Vino, Piazza di Spagna 1, Pienza

#5 Montalcino

Na de lunch in Pienza kachel ik door naar Montalcino. Komt hier niet die beroemde wijn vandaan? Absoluut. Hier wordt Brunello di Montalcino gemaakt en is dus een must-go op je lijstje. Van alle sangiovese is dit de wijn die je doorgaans het langst kan bewaren. Brunello’s zijn stevige jongens, maar o zo mooi.

Voor vannacht heb ik een kamer geboekt op het grote plein: Affittacamera La Torre. Goedkoop, centraal en zelfs een klimaatkast vol wijn op je kamer. Op zich niks mis mee, ware het niet dat je naast een kerk ligt. Elk uur hoor je dus de klokken luiden…

‘s Avonds heb ik afgesproken met de Nederlandse Lenny. We gaan op bezoek bij wijnhuis Il Palazzone voor rondleiding en een heuse sunset tasting onder leiding van Esther Jurgens, oprichter van Vino Vistas.

Eten in Montalcino

Als de zon achter de wolken verdwenen is, gaan we met z’n drieën nog wat eten in Montalcino. Esther komt oorspronkelijk uit Duitsland, maar woont al jaren in Montalcino. Ze spreekt inmiddels een aardig woordje over de grens: Duits, Engels, Frans, Italiaans – ze draait haar hand er niet voor om. Diep van binnen ben ik een beetje jaloers op zulke talenknobbels. Als local weet ze precies waar we moeten zijn: we gaan eten bij Alle Logge de Piazza. Hier maak ik voor het eerst kennis met pici, een handgerolde pasta uit de streek. Goddelijk.

Alle Logge de Piazza, Via Giacomo Matteotti 1, Montalcino.

Roadtrip door Toscane

Het was de beste beslissing ooit om Toscane te verkennen. Ik dompelde me vijf dagen onder in het Italiaanse leven, maakte kennis met pici cacio e pepe en vergrootte mijn liefde voor sangiovese ❤ Vlieg op Firenze of Pisa en je waant je in mum van tijd in Toscaanse sferen.

De oplettende kijker ziet dat ik nog één tussenstop heb gemaakt. Si, ik mocht binnenkijken bij Ornellaia in Bolgheri en dat was GEWELDIG. Check het hier. Ook het lekkerste restaurantje van Bolgheri gevonden.

Italië toscane