Ben je een wijnfan en ben je in Thailand? Dan kun je in de meeste restaurants maar beter bier bestellen. Reken qua wijn alleen op middelmatige flessen uit voornamelijk Australië. Thaise wijn zagen we zeer zelden op de kaart staan, maar die wilden we natuurlijk wel proberen. Met werkelijk nul verwachtingen, maar wel nieuwsgierig, reisden Niklas en ik vanuit Bangkok naar de wijngaarden van GranMonte. En guess what? De meeste wijnen waren helemaal zo gek nog niet.

Het wijngebied van Thailand ligt op ongeveer drie uur rijden vanuit Bangkok in de Asoke vallei. In die drie uur rijden zie je 2,5 uur eigenlijk alleen maar de buitengebieden van Bangkok, maar daarna wordt het ineens groen en duiken er bordjes op van verschillende wineries. Wij bezochten GranMonte. Op 16 hectare land verbouwen zij op een kalksteenbodem verschillende druivenrassen voor 90.000 flessen wijn per jaar. Dat kun je gerust kleinschalig noemen. 

Tropisch klimaat

In 2009 oogsten ze in GranMonte voor het eerst, van wijnstokken die ze uit Frankrijk, Australië en Portugal importeerden: syrah, cabernet sauvignon, viognier, semillon, chenin blanc, durif (petit syrah) en verdelho. Thailand heeft natuurlijk een tropisch klimaat: warm en vochtig. Om de druivenplanten een beetje in toom te houden, wordt er twee keer per jaar flink gesnoeid. Eerst de korte snoei in april. Vlak daarna begint het regenseizoen en het is de bedoeling dat de plant dan een beetje rust krijgt. De druiven worden eind januari, begin februari geoogst in de droge periode. Dat is het moment waarop ze het mooist rijp worden en waarin ze de minste kans lopen op ziektes. Wordt het te droog, dan wordt overigens geïrrigeerd met druppels water.

Olifanten

Alle bekende ziektes waar druivenplanten mee te maken kunnen hebben die we in Europa kennen, kennen ze ook in Thailand. Er zijn echter meer risico’s die kunnen zorgen voor een slechte oogst. Zo zijn de vogels uit het naastgelegen national park verzot op de druiven en spannen ze netten zodra de druiven rijp beginnen te worden. Ietjes lastiger tegen te houden, zijn de olifanten. Daar heb ik Franse wijnboeren nog niet over horen klagen. Het eerste jaar verwoestten ze vooral veel stokken door dwars door de wijngaard heen te lopen, maar sinds het tweede jaar lijken ze ook de druiven zelf ontdekt te hebben. Olifanten schijnen zorgvuldige plukkers te zijn.

Plukwedstrijden

Of de Thai zelf net zulke zorgvuldige plukkers zijn, is maar de vraag. Ze organiseren namelijk plukwedstrijden onder hun personeel. Slim bedacht natuurlijk om de snelheid lekker op te voeren, maar ik heb er m’n bedenkingen bij. Het oogsten gebeurt overigens ’s nachts zodat de temperatuur zo laag mogelijk is en de druiven niet al in de kratten beginnen te gisten. 

Thaise wijnen

The proof of the pudding is in the eating. Aan de slag dus! We breidden onze proeverij van vier glazen uit naar negen glazen en zo kregen we een leuk beeld van wat er in Thailand te krijgen is. Vooropgesteld: niets was echt briljant. Eigenlijk alle wijnen misten complexiteit om als topper door te kunnen. Aan de andere kant: we vonden slechts één wijn echt slecht. Van die rosé vroegen we nog een andere fles, maar het bleef ruiken naar witlof en kool. Geen succes.

Wat was dan wel leuk? Nou, bijvoorbeeld een crémant van chenin blanc. Aanvankelijk geschonken in een flûte, maar toen we ‘m overschonken in een gewoon wijnglas, kwam ‘ie meer tot z’n recht. Het al te strakke ging er een beetje af en dat leidde tot aroma’s van groene appel en iets zuivelachtigs door de lierijping. Niettemin bleef deze extra brut lekker fris. Leuk gemaakt!

Dan de Verdelho Gradient. De beste wijn die we geproefd hebben. De druiven groeien wat hoger dan de rest, op 650 meter. Deze wijn heeft duidelijk meer diepte dan de verdelho uit de lager geleden wijngaarden. De wijn rook lekker fris en mineralig, met een klein gistig randje. Lekker.

Tot slot nog een eervolle vermelding voor de durif (petit syrah). Want die rook veelbelovend. Chocola, tabak, koffie, krenten, leer (maar d

an niet het plastic leer uit elke Thaise taxi). In de smaak kwamen die aroma’s op zich terug, maar de wijn miste body. Dit soort ‘dikkige’ aroma’s matchten uiteindelijk onvoldoende met de wat ‘dunnige’ smaak om het tot een echt goede wijn te maken. Niettemin: goed te doen.  

Op naar Thailand

De slotsom: moet je Thailand op je lijstje zetten als je een leuke wijnreis wil maken? Absoluut niet. Maar andersom, ben je een wijnliefhebber en ben je in Thailand, bezoek dan ook zeker een wijnhuis. Het is leuk om te zien (en te proeven) wat er daar gebeurt. En echt, dat viel me alleszins mee!

thailand