De obsessie van de sommelier: Methode Cap Classique (MCC)

Twee jaar geleden – toen reizen nog de normaalste zaak van de wereld was – ben ik op bezoek geweest bij Graham Beck. En toen gebeurde het: Cap Classique stole my heart. In het kader van Cap Classique Day leek het mij de hoogste tijd voor een deep dive in MCC. De bubbel bestaat inmiddels 51 jaar.

Tijdens mijn vele reizen in Zuid-Afrika heb ik deze typisch bubbel herontdekt en zoveel geweldige exemplaren geproefd. Mocht je benieuwd zijn naar mijn avonturen, dan kun je hier de podcast over mijn epische reis door Zuid-Afrika terug luisteren.

Zware tijd

Terug naar de realiteit. De Zuid-Afrikaanse wijnboer heeft het zwaar. De hele wijnwereld heeft een flinke klap gekregen van covid, maar in Zuid-Afrika is deze extra hard aangekomen door een alcoholverbod. Er zijn ontzettend veel verkeersongelukken in Zuid-Afrika door alcohol, maar de ziekenhuizen hadden hun handen vol aan corona-patiënten en konden niet nog meer slachtoffers aan. Kortom, de binnenlandse consumptie lag compleet stil en van wijntoerisme was ook nauwelijks meer sprake. Gelukkig zijn ze nu weer een beetje aan het opkrabbelen.

Graham Beck

En dat is reden genoeg om de wijnen van Zuid-Afrika in het robbersunnetje te zetten. Graham Beck is de grootste bubbelproducent van het land, gelegen in het wijngebied Robertson, met een totale aanplant van 140 hectare.

Pieter ‘Bubbels’ Ferreira is al 30 jaar wijnmaker bij Graham Beck. Hij heeft stages gelopen bij topdomeinen in de Champagne, waaronder Krug. Graham Beck maakt uitsluitend mousserende wijnen van twee druiven, de klassiekers, namelijk chardonnay en pinot noir. Dit is overigens geen verplichting volgens de Zuid-Afrikaanse wijnwetgeving; je mag MCC maken van bijna alle druiven. 

Meer weten over Graham Beck luister dan ook de podcast die we maakten met Pieter ‘Bubbels’ Ferreira. 

Wat maakt de Cap Classique van Graham Beck dan zo uniek? Dat heeft onder andere te maken met de druivenkeuze, pinot noir en chardonnay gedijen goed in Robertson. Dit gebied, wat zijn naam ontleent aan de stad Robertson, ligt ongeveer 1,5 uur rijden van Kaapstad. Hier loopt onder andere ook de iconische route 62 doorheen, die ik voor een groot gedeelte heb gereden. Een prachtige route met uitgestrekte landschappen, geweldige vergezichten en toffe wijnbedrijven die het ontdekken waard zijn. Bijna overal kun je terecht, de Zuid-Afrikanen zijn goed in wijntoerisme.

Robertson Valley

De ligging van Robertson zorgt er voor drie grote voordelen ten opzichte van andere plekken in Zuid-Afrika voor het maken van MCC. 

1. De hoogste natuurlijke concentratie van klei en kalkstenen bodems, wat zorgt voor een natuurlijk lage pH in de wijn en draagt bij aan een natuurlijke hogere zuurgraad van de uiteindelijke wijn.
2. Grote verschillen in dag- en nachttemperatuur. Overdag kan het wel 35-40 graden worden terwijl je in de avond weer warmere kleren aan moet trekken. Dit draagt bij aan een natuurlijk behoud van zuren.
3. De aanwezigheid van water. Ondanks de aanhoudende droogte van de afgelopen jaren hebben ze bij Graham Beck de dam kunnen vullen met water doordat dit beschikbaar is in de regio. Dit zorgt ervoor dat ze kunnen irrigeren waar nodig en volledig zelfvoorzienend zijn. 

Bij Graham Beck halen ze de druiven ook uit andere gebieden dan uitsluitend Robertson. Door druiven uit andere regio’s te halen kunnen ze focussen op verschillende aspecten zoals fruit, zuur en een bepaalde balans creëren in de wijnen. Blenden blijft natuurlijk een kunst. 

Relaxte sfeer

Het mooie trouwens van de Zuid-Afrikaanse wijnbouw industrie vind ik persoonlijk dat wijnboeren elkaar onderling goed kennen, en juist verder willen helpen. Ze zien elkaar eerder als vrienden dan als concurrent. Er hangt een relaxte sfeer en de wijnmakers zijn makkelijk te benaderen. Dit bleek eens te meer ook uit ons gesprek met Pieter. Hij vertelde onder andere dat ze bezig zijn bepaalde regelgeving rondom MCC te veranderen, en dat de verplichte tijd op de gisten van negen naar twaalf maanden gaat. Volgens Pieter draagt dit bij aan de complexiteit en smaakontwikkeling van de wijnen. Tevens zijn ze aan het kijken of ze ook iets kunnen doen met bijvoorbeeld een ‘vintage’ MCC, maar zover is het nog niet.

Ongeveer 82% van de totale productie van Graham Beck gaat naar de non vintage cuvée. Hiervan is 15% een zoetere stijl, vooral bedoeld voor binnenlandse consumptie. Saillant detail is dat er gebruik wordt gemaakt van een solera (een verzameling van reservewijnen) waarin de oudste wijn inmiddels uit 1991 komt. Dat verklaart het rijke karakter van de non-vintage en de fijne tonen van brioche en biscuit.

Mijn favorieten

Mijn favorieten zijn dan vooral de Blanc de Blancs, die ik in Zuid-Afrika veelvuldig heb gedronken. Het leuke hiervan is dat deze geweldig kan ouderen. Het is een verfrissende stijl, die nog spannender wordt als ‘ie wat ouder wordt. Aroma’s van geroosterde noten, amandel, brioche en ook iets van tropisch fruit komen voorbij.

Een eye-opener voor mij was de prestige cuvée van Graham Beck, de Cuvée Clive. Gemaakt van 100% chardonnay, vintage 2014 met 60 maanden op de lie. We dronken deze in Zuid-Afrika naast de vintage 2012 Champagne van Louis Roederer. Wellicht was het de locatie, het geweldige uitzicht en de leuke mensen waarmee ik was, maar hij versloeg voor mij echt de champagne met vlag en wimpel. Mooi, toch?

Ga op ontdekking

Zuid-Afrikaanse MCC is dus niet voor één gat te vangen. Waar ze bij Graham Beck de focus leggen op de klassieke druivenrassen, zijn er ook MCCs gemaakt van chenin blanc en pinotage. Juist het feit dat er voor MCC nog niet zoveel regels zijn, maakt het makkelijker om te experimenteren.

Voor mij is MCC misschien wel the next best thing na Champagne. Mijn devies is: ga op zoek naar een leuke Zuid-Afrikaanse bubbel en laat je verrassen. Niet alleen door de kwaliteit, maar ook door de prijs en mooie bijkomstigheid is dan ook dat je hiermee de Zuid-Afrikaanse wijnboer er beetje bij beetje weer bovenop helpt.