Voor de mensen die het nog niet weten of gewoonweg koppig zijn zoals ik, herhaal ik het nog maar een keer: bijna alle wijn die je koopt is bedoeld om op korte termijn te drinken!

That’s right, wijn wordt zelden beter van ouderen. Binnen een paar jaar (voor wit iets sneller dan rood) zijn de fruitsmaken afgenomen en mag je je verheugen op een smaakloze, zure wijn. Een slap aftreksel van wat het was en hoewel veilig om te nuttigen wat mij betreft ‘gootsteenrijp’. Toch heb ik mezelf voor jullie opgeofferd en zal ik je vertellen hoe zoiets smaakt, maar eerst…

Waarom zou je een wijn ouderen?

Vroeger, en dan praat ik over vorige eeuw, was het voor veel voornamelijk rode wijnen noodzakelijk om ze te laten liggen na aankoop. Een typisch voorbeeld hiervan is rode Bordeaux. Door de toenmalige wijngaard- en wijnmaaktechnieken, of het gebrek daaraan, hadden de wijnen vaak nog drogende tannines en harde zuren. De wijn was ‘te jong’ en onprettig om te nuttigen. Naarmate ze een aantal jaren rijpten werd het geheel zachter en aangenamer en werd je geduld beloond.

Echter de consument heeft dit geduld niet meer en wil op het moment van aankoop kunnen genieten van de wijn, niet vijf jaar wachten. Je vrienden staan over 5 minuten aan de deur voor het dinertje, dus snel nog even iets lekker kopen. Tegenwoordig zie je dan ook dat wijnen zo worden gemaakt dat ze al direct ‘op dronk’ zijn.

Sommige, vaak duurdere wijnen (zowel wit als rood) hebben echter baat bij het ouderen, ook in dit millennium. Niet alleen vanwege het integreren van tannines, alcohol of zuren, maar ook omdat de smaken zich nog verder ontwikkelen en meer complexiteit gaan bieden; een breder scala zeg maar. Dat is het wachten wel waard, alleen moet je wel weten bij welke wijnen dit kan. Helaas is hier geen stelregel voor en zijn de wijnproducent, verkoopexpert of internet je rots in de branding om in te kunnen schatten of die bijzondere fles van jou zich over tien jaar tot een vlinder ontpopt of al zeven zomers is verwelkt. In elk geval zullen wijnen onder de € 10 zich zelden overeind kunnen houden.

Te oude wijn

Na dit beetje theorie dan nu de praktijk. Mijn ouders hadden ooit deze flessen van iemand uit de familie gekregen. Saint-Émilion Grand Cru uit 1993.

Welke gedachten komen er bij mij boven wanneer ik dit zie? Een kijkje door mijn bril:

• Een kleine kans dat dit nog goed is anders had er wel ‘Classé’ achter de Grand Cru gestaan (nieuwsgierig, kijk even bij de Grand Cru uitleg).
• Hoort de wijn zo laag in de hals te zitten, of is er al wat verdampt?
• Mmm, dat etiket ziet er niet meer zo fris uit. Waarschijnlijk heeft de wijn niet onder goede condities gelegen tijdens het ouderen (i.e. vochtig, constante koele temperatuur, donker).

Maar ja, only one way to found out of de wijn te oud en dus ‘vermoeid’ is of toch nog bij het diner geschonken kan worden: openen die handel!

De kurk ziet er goed uit, niet beschimmeld of verrot. Er is nog hoop… Mocht je willen kun je overigens het beste de kurkentrekker mijden en een zogeheten Ah-so gebruiken. Niks a-sociaals, eerder in de Duitse trant van: “Hoe gebruik ik dit ding? Demonstreren. Reactie: Ach so!” Je hebt wat handigheid nodig, maar hiermee krijg je de kurk er in zijn geheel uit.

De kleur is wat men noemt ‘bruinrood’: het is voornamelijk een bruine kleur met nog een beetje rode gloed. Dit zegt niets over de kwaliteit als wel over de leeftijd van een wijn, aangezien de kleur verandert met de jaren van paars of rood naar bruin (bij wit van geel naar goud of amber). Deze wijn heeft dat duidelijk ook, maar dat verbaast mij niet na ruim 25 jaar!

Dan de neus erin steken. Helaas, de voorspelling is uitgekomen. Deze wijn heeft te lang gelegen en had zeker een jaar over 10 eerder verorberd mogen worden. Ik ruik bijna geen vers fruit meer en vooral bouillon en mufheid.

Toch even proeven, want elk leermomentje is er een. De wijn is dun qua mondgevoel en de tannines zijn opvallend drogend omdat ze niet in balans worden gehouden door smaak. Geen pleziertje!

Vermoeid en verrast

Te lang bewaarde wijn noemt men ‘vermoeid’ of ‘over zijn top’. Dat maakt het rijtje van ontwikkelingsstadia compleet, namelijk:

• Te jong (geldt alleen voor wijnen die kunnen ouderen)
• Op dronk maar kan nog (verder) rijpen
• Op dronk en vooral nu drinken! Het gros van alle wijn valt hieronder.
• Vermoeid / over zijn top

Ik ben van verduurzaming, maar weet niet een goede toepassing voor vermoeide wijnen dan het aan de afvoer te doneren. Helaas wordt het niet vanzelf wijnazijn, dat is een fabeltje. Mocht een van jullie een idee hebben zet het in de reactie hieronder.

Ik heb die avond een nieuwe fles opengetrokken volgens het cliché ‘life too short to drink bad wine’. Het was een Spaanse Crianza uit 2013. Bleek een fles van € 10 te zijn, maar het was nog verrassend smakelijk. Zo zie je maar weer, de wijnwereld zit vol verrassingen.

bewaren wijnproeven