Er zit nog niets in je winkelwagen. Wil je wat leuks zien?
Go shopping
Er is geen mooiere maandag dan de maandag van 5 september. Le Club is weer uitgenodigd door het tijdschrift Perswijn om Champagne te komen proeven in het Amstel Hotel. Voor het tweede jaar op rij reis ik samen met Hanneke af naar de hoofdstad. De bubbels, de locatie en de sfeer zorgen ervoor dat je eventjes al je zorgen vergeet.
De grote vraag is natuurlijk waar te beginnen als je over Champagne en in het bijzonder deze proefdag wilt schrijven. Haken we in op de bruts, de blanc des blancs, de blanc des noirs of concentreren we ons op de vintages? Invalshoeken, keuze en inspiratie genoeg, maar wat deze editie vooral bijzonder maakt, zijn de kleinere Champagnehuizen.
Klein maar fijn
Dat zien we graag. Kleine huizen, kleine oplagen, mooie verhalen, de ‘grower champagne‘. We snakken naar verhalen over kleine wijnboertjes die gestopt zijn met het verkopen van hun druiven aan de grote namen, maar eigen handig hun ‘kleine’ champagnes op de markt brengen. Voor hun leuk, omdat ze hun passie volgen, voor ons leuk, omdat het vaak net iets voordeliger geprijsd is én vaak he-le-maal niet onder doet voor les grandes marques.
Champagnehuis: Nathalie Falmet
We maken kennis met Nathalie Falmet, één van de weinige vrouwen in Champagne, die onze eigen Rotterdamse wijnhandel Jan van Breda heeft ‘ontdekt’, horen we van Sietske van Breda (de dochter van).
Klein maar fijn, Nathalie Falmet maakt ongeveer 30.000 flessen per jaar. Ter vergelijking: Moet & Chandon produceert er jaarlijks 26 miljoen. Als afgestudeerd scheikundige met diploma’s in wijnbouw en oenologie (wijnbouwtechnische wetenschap) weet ze van wanten. Ik voel ineens een speur van feministische trots op borrelen. Ze neemt geen halve maatregelen. Zo is ze er van overtuigd dat champagnes alleen maar beter worden bij lage rendementen. En dan te bedenken dat van alle Franse wijngebieden deze streek de hoogste opbrengst per hectare kent. Maar Nathalie zit er ver onder: 6000 kg / ha, ongeveer de helft van norm. Dat wordt opgemerkt.
Haar Champagne Cuvée Brut – blend van chardonnay en pinot noir – werd onlangs benoemd tot Wijn van het Jaar door het Proefschrift Wijnconcours. Ook de Le Val Cornet Brut valt bij ons in de smaak, een blanc de noir van pinot noir én pinot meunier. Het is een single vineyard champagne, dat wil zeggen dat de druiven alleen van Le Val Cornet wijngaard komen.
Tenslotte mochten we ook de exclusieve Cuvée Parcelle Z proeven. Een champagne gemaakt van 100% pinot meunier afkomstig van één specifiek perceel van Le Val Cornet. We begrijpen direct dat dit speciaal is. Sowieso had ik nog nooit een 100% pinot meunier champagne gedronken, laat staan van één wijngaard.. Het ondergaat een eerste gisting in eikenhouten foeders van 350 liter voor 9 maanden. Voor de tweede gisting trekt ze maar liefst 48 maanden uit (het minimale in Champagne is 15 maanden). Er wordt geen extra suiker toegevoegd, wat deze Champagne dus een brut nature maakt. Dat proef je, de champagne is droog en heeft een ongekende lengte.
Champagnehuis: Vouette & Sorbée
Inmiddels staat we al een tijdje te proeven en zijn onze smaakpapillen goed wakker geschud. Een van de organisatoren, Huub Snijders, stelt ons voor aan de enthousiaste Paul van Hermanwines.com en eigenaar van de gelijknamige wijnhandel in Axel. We proeven alle champagnes die hij heeft meegebracht. Van zijn eigen Champagne Jean-Louis Deparis (‘Jean-Louis, zo heet m’n zoon en Deparis is de wijngaard’) tot de huischampagne van The Jane (‘die is dus fucking perfect, he!’). Maar het meest verrast ben ik door de Champagnes van Vouette & Sorbée, die zowel een blanc de blancs ‘Blanc d’Argile’ als een blanc de noirs ‘Fidèle’ op de markt brengt.
Met hun totale productie van 20.000 flessen* kunnen we ze absoluut classificeren als klein maar fijn. *Exacte cijfers heb ik niet, maar ik las ergens dat ze zijn uitgebreid naar 32.000 flessen.
Ik ben direct fan van de Fidèle, terwijl Hanneke meer voelt voor de Blanc d’Argile (grappig, want meestal is het andersom). Het bijzondere aan de blanc de noirs is dat ‘ie zonder dosage wordt gedegorgeerd. Say what? Er wordt geen extra suiker aan toegevoegd, zoals dat bij bijvoorbeeld een brut Champagne wel wordt gedaan.
Meer weten over het maken van Champagne? Lees dan even dit artikel over ‘champagne & methode traditionelle’.
Een puur natuurtje, dus. De Fidèle is gemaakt van enkel pinot noir, wat het dus een blanc des noirs (wit van blauwe druiven) maakt. Misschien komt het omdat we al een tijdje staan te proeven, maar ik werd er heel blij van. Op de een of andere manier had hij iets anders dan de andere champagnes die ik die dag had geproefd.
Naast deze champagnes wordt er ook nog een rosé champagne gemaakt, saignée de sorbée genaamd. Saignée slaat op het feit dat ze de blauwe druiven, pinot noir in dit geval, laten bloeden. Eigenlijk op dezelfde manier zoals ook rosé in de Provence wordt gemaakt. De schilletjes worden maar kort bij het sap gelaten en zo ontstaat het gekleurde sap. Het is natuurlijk veel makkelijker om rode en witte wijn te mengen, maar dat mag niet in Frankrijk behalve – je raadt het al – in Champagne. Toch kiezen de wijnmakers van Vouette & Sorbée daar niet voor. Paul van Hermanwines.com noemt het de beste rosé van de wereld. We proeven ‘m en denken onmiddellijk aan een stukje eendenborst. Niet gek.
Na wat research over dit wijnhuis kom ik alle reviews de tip tegen dat je de champagnes van te voren eventjes moet luchten. Niet vergeten dus.
Nog lang niet klaar…
Hierover kan ik dus wel blijven schrijven. Binnenkort komt er weer een blog over Champagne. Zoals ik hierboven al aangaf, we hebben nog genoeg termen te gaan. Eerder schreef ik overigens al over ‘de vergeten druiven van de Champagne‘, want hoewel we ons hier vooral concentreerden op chardonnay, pinot noir en pinot meunier mogen er ook een handjevol andere druiven gebruikt worden. Zie je niet meer zo vaak, maar toch. Wil je iets meer weten over het suikergehalte of hoe Champagne wordt gemaakt? Lees dan deze blog nog eens door. Ook leuk leesvoer: de ode van Hanneke aan Champagne. Santé!