Net boodschappen gedaan, maar ineens kan ik aan niets anders meer denken dan aan pici cacio e pepe. Say what? Ik kende het ook niet voor mijn roadtripje Toscane, nu kan ik niet meer zonder. Pici is een handgerolde pastasoort. Dat zijn ze in principe allemaal, maar ik vraag me af of je dit ook zo kunt kopen. Heb het nog nooit gezien. Cacio is Italiaans voor kaas – ja ik dacht ook dat dat fromaggio was, maar cacio kan blijkbaar ook. Pepe is peper. Nou, easy does it, niet waar? Alle ingrediënten heb ik in huis. Wel een gelukje, want ik had nog een flink stuk pecorino meegenomen uit Italie die al een week naar me loert.

Wat heb je nodig ?

Dit is ongeveer goed voor 2-3 personen.

• 300 gram bloem
• 150 ml warm water
• 1 mespuntje zout
• 1,5 eetlepel olijfolie (de beste die je hebt)
• Lekker veel pecorino
• versgemalen peper
• Klontje boter

Stappenplan

Zelf pasta maken klinkt misschien als een gedoe, en dat is het ook zeker, maar pici is een stuk makkelijker. Het hoeft niet door een pastamachine en het hoeft ook niet perfect. Als je eenmaal een doorgewinterde pici-fan ben, dan kun je overwegen een geribbelde deegroller te kopen. Maak van de bloem, het water, zout en olijfolie een deeg. Kneed even lekker, zodat alles goed gemengd is. Laat daarna 30 minuten rusten. Om de pici te maken zijn er twee technieken. De manier waarop het hoort, en de manier waarop ook iemand zonder geduld het kan maken. Pro

• Snij het deeg in stukjes van 15 gram (even wegen) en bewaar ze in een bak bedekt met een natte theedoek zodat ze niet uitdrogen.
• Pak een stukje deeg en rol het met je handpalmen totdat het ongeveer dezelfde dikte heeft als een pen. Doe dit natuurlijk op een schone ondergrond. Herhaal tot je deeg op is.

Beginner Verdeel het deeg in 2 of 3 stukken. Rol deze uit tot een grote plak en snij vervolgens in slierten. Hang op aan een kleerhanger.

Oké, als je klaar bent met het rollen, zet je een pan water met een snufje zout op het vuur. Zodra het kookt, mag de pici er in. Lange slierten mogen gehalveerd worden. In ongeveer vijf minuten kook je de pici gaar. Verwarm ondertussen een beetje boter in een sauspan. Voeg de versgemalen peper toe en een scheutje van het pici-water. Als de pici gaar is, voeg je deze toe aan de sauspan met nog een beetje extra pici-water. Rasp er dan pecorino overheen, lekker veel! De boter, peper, kaas en het water moet als een dekentje om de pasta vallen. Heerlijk! Bon appetit!

Wat drinken we erbij?

Alle rosso uit de Toscane, zou ik zo zeggen. Een Chianti Classico of een Rosso di Montalcino, het broertje van Brunello. Het pepertje en de kaas gaan heerlijk samen met de kruidigheid van sangiovese. Ik ben zo’n fan. Hoewel mijn klimaatkast vol ligt met souvenirs uit de streek, kocht ik toch nog een extra flesje Chianti bij Wijnhandel Peeters. Ik drink de Tenuta Corfecciano Urbana, een Chianti Montespertoli uit 2015. Prima doordrinker.

Like what you read?

Volg Le Club des Vins dan op Instagram of Facebook en blijf op de hoogte van mijn avonturen en nieuwe artikelen. Le Club des Vins stuurt elke maand een nieuwsbrief uit, genaamd wijnvertier in je inbox. Lid worden?