Hatseflatsie, de maand juni stond weer lekker in het teken van wijn. Vanaf nu deel ik mijn maandelijkse wijnbelevenissen in een blog. Althans, dat is het plan. Het is nog niet makkelijk om je aan beloftes te houden als de zomer toetreedt en je eigenlijk gewoon wilt liggen met een glas vinho in je hand… Gelukkig is de eerste in ieder geval gelukt, lees je mee?

Kroon op en gaan

Begin juni tufte ik naar het Zeeuwse Dreischor voor mijn één na laatste optreden als Zeeuwse Wijnkoningin. Wijnhoeve de Kleine Schorre organiseert twee keer per jaar een klein feestje voor alle lease- en aandeelhouders. De genodigden mogen de nieuwe wijnen proeven (ik sta achter de proeftafel) en krijgen een doosje wijn mee naar huis. Mocht je 4 & 5 augustus nog niets te doen hebben? Zet dan de Zeeuwse Wijnfeesten in je agenda! Op 5 augustus treed ik af en mag de nieuwe koningin het kroontje overnemen.

Come on, it’s riesling night

Het is weer tijd voor een proefavondje! Vorig jaar volgde ik de WSET-3 cursus en hier heb ik een gezellig proefclubje aan overgehouden. Elke maand proeven we wijnen en dit keer stond riesling centraal.

We trappen af een Duitse bubbel, de sekt van Von Buhl, om onze smaakpapillen wakker te schudden. Fris, bloemig, ziltig. We gaan door naar de Elzas, waar we de riesling van Martin Zahn proberen. Hier worden we op het verkeerde been gezet. Door de rijpe geuren (peer, wilde perzik, mandarijn) en een speurtje gout de pétrole denken we allemaal dat ‘ie een stuk ouder is, maar nee, er staat toch echt 2014 op de fles.

We gaan weer terug naar Duitsland voor de riesling van Markus Moltor (2015). Amai, een stuk strakker en frisser dan de Elzasser. Bijzonder dat het toch dezelfde druif is.

Dan de Oostenrijkse Sepp Moser. Dit wijnhuis werkt biodynamisch maar zonder certificaat, want wil niet gebonden zijn aan duizend regels. Weer strak in de neus, maar vettiger in de afdronk. De gout de petrole stuift lichtjes voorbij.

Opnieuw krijgen we een strakke riesling voorgeschoteld, wat me aan Duitsland doet denken. Mispoes, het is Yalumba (2016) uit Barossa Valley, Australie. We hebben de smaak van down-under te pakken: de volgende is Logan Weemala Riesling (2015) die wel wat meer Nieuwe-Wereld-achtig aanvoelt.

Als klapper op de vuurpijl krijgen we een riesling met een oranjeachtige gloed. Het blijkt een smaragd uit Oostenrijk te zijn van wijnhuis Sigl. Alleen de kleur geeft al aan dat je hier met iets anders te maken hebt. Een stuk donkerder dan de andere riesling die we deze avond hebben geproefd. Ook de geur en smaak laten zien dat deze wijn ouder is: gekonfijt fruit, sinaasappel- en grapefruitschil, honing en kamille. Te gek.

We sluiten de avond af met een late harvest riesling uit Nieuw-Zeeland. Genieten.

Opening Hofhouse in Den Haag

De volgende dag ben ik uitgenodigd voor de opening van Hofhouse in Den Haag. Hofhouse bevindt zich in het verbouwde voormalige ministerie van VROM op struikel-afstand van Den Haag Centraal. Het kan het beste omschreven worden als een soort mini-Markthal. Je vindt er zes verschillende eetgelegenheden.

Salade eten doe je bij SLA, Mexicaans bij Madmex, Aziatisch bij Noomi, tosti’s bij Toastable, pizza bij Da Portare Via en een burger klap je bij Burgerz. Voor ieder wat wils, dus. Naast deze vaste plekken zijn er ook twee pop-ups die per seizoen wisselen. Op dit moment worden ze gevuld door Lekkernijs (ijs en zoetigheden) en Zilt & Zalig (verse oesters).

In het midden van het pand vind je de grote bar met een mooie selectie wijnen (en cocktails en bier). Samen met Esther van Wijntjes van Esther neem ik de proef op de som. Als ik zie dat ze één van mijn favoriete Spaanse wijnen hebben, kan het al niet meer stuk. Ik geniet met volle teugen van de Petalos, een rode wijn van de mencia druif uit Bierzo. De bun met gamba’s van Noomi was ook to die for!

Meer informatie vind je op de website van Hofhouse.

Wijn in Portugal

Vorige week chillde ik ‘m lekker bij vriendin en clublid Chantal in de Alentejo, Portugal. Ik ga zo’n drie keer per jaar en elke keer ontdek ik weer een andere vinho verde. Dit keer was het de Muros de Melgaço die er bovenuit sprong. Melgaço is een stadje in de Minho vallei, die samen met Monçao bekend staat om de betere vinho verdes. Check. Hoewel er in de rest van de Vinho Verde veel gebruik wordt gemaakt van verschillende druivensoorten, vind je hier vooral alvarinho.

We ontdekken de wijn bij Tasca do Celso, de vaste prik in Milfontes. Het is een heerlijk restaurant en een must-go als je in de regio bent en van wijn houdt. Op de menukaart prijken met name traditionele gerechten uit de Alentejo, die ik in een eerdere blogpost al beschreef. Porco a Alentejano, venusschelpen met gekruid varkensvlees, blijft favoriet.

Uiteraard pakken we ook nog een schoteltje zeebaars mee bij restaurant O Dunas Mil, waar we uitkijken over de Atlantische Oceaan. Het was weer genieten!

Vind je het leuk om Le Club op de voet te volgen? Check dan Facebook en vooral ook Instagram voor alle wijnvertier. 

maandoverzicht