Fransen en hun wijn, c’est un mariage fantastique. Na eerdere wijnvakanties in de Bourgogne, Champagne en de Provence, staat de tent dit jaar in de Bordeaux (Haut-Médoc) en de Dordogne.We kiezen ook twee nachten voor luxe in châteaux in Sauternes en de Loire-streek, en maken nog een korte tussenstop in Cahors.

Ook dit jaar gaan Nadien en ik weer op zoek naar goede wijnen, indrukwekkende châteaux, eindeloze wijngaarden en Franse trots. Wat wil zeggen: Nadien leidt ons naar de mooiste plekken en neemt me mee in haar wijnkennis; en ik luister, leer, proef, vraag en knik.

Grand Crus  de Bordeaux

Bijvoorbeeld over de kwalificatie Grand Cru de Bordeaux, welk in 1855 door keizer Napoleon III aan een flink aantal wijnhuizen in de Bordeaux-regio werd toebedeeld. Via een opmerkelijke systematiek: hoe hoger de prijs van de wijn was, hoe hoger de kwalificatie die de wijn kreeg. Met als hoogste kwalificatie de Premier Cru en vervolgens aflopend tot Cinqiueme (5^e) Cru. Misschien mis ik hier wat informatie, ik ben geen econoom en is 1855 ook geen 2015. Toch zou ik willen stellen dat als we kijken naar wat er zoal te koop is in de wereld, het hoofdzakelijk op basis van verkoopprijs een topkwalificatie toedichten nogal dubieus is. Ik wil hier natuurlijk niets afdoen aan het feit dat wijn uit deze regio van zeer hoge kwaliteit was en is, maar dat gold ook toen misschien al wel voor nabij of elders gelegen wijngaarden die buiten deze kwalificatie vielen.

Blinde proeverijen

Om nog niet te spreken over het feit dat er sinds 1855 überhaupt veel veranderd is in de wijnwereld: klimaat, productiemethoden, opkomst van de ‘Nieuwe Wereld’, enzovoort. Sinds 1855 zijn er twee kleine wijzigingen in de classificatie geweest (promotie en degradatie), c’est tout. Die discussie is in de wijnwereld oud nieuws. Toch fascineert het me weer: de aantrekkingskracht van de kwalificatie ‘Grand Cru de Bordeaux’ op wereldniveau is enorm, en de prijzen liegen er dan ook niet om. De evenknieën van de hoogste kwalificatie in andere landen, DOCG in Italië bijvoorbeeld, spreken minder tot de verbeelding (en tot de kassa). Over de ondoorgrondelijkheid en inconsistentie van het Franse wijnkwalificatiesysteem is overigens al (veel) meer geschreven. Zie bijvoorbeeld Een les in Franse logica. 

Route des Grands Crus de Bordeaux

Toch val ik ook als een blok voor de charme van de ‘route des Grands Crus de Bordeaux’. De route is betoverend mooi: prachtige kastelen, abdijen en natuurlijk de eindeloze heldergroene vignobles (wijngaarden), die telkens achter de heuvel voor je opdoemen. Soms begrijp je opeens waarom een bepaald woord in zwang is gekomen, in dit geval grandeur. In Margaux stoppen we voor een dégustation. We kiezen voor de Margaux uit 2005 van Château La Gurgue. Helder rood, fruit en bloemen.

Overrijpe aardbei

Waar ik ook altijd als een blok voor val, is het scala smaak- en geuromschrijvingen die aan wijnen worden gegeven. De kracht van de overdrijving, maar zo beeldend. De connaisseurs de vin kunnen zich aardig meten met artsen en advocaten. Die gooien hun eigen glazen ook niet in met taalversimpeling/-verduidelijking. Een paar van mijn favorieten: elegant, industrieel, zwoel, golvend en floraal. Qua geur vind ik ‘stal’, ‘kattenpis’ en ‘gemaaid gras’ altijd vermakelijk. Laatst heb ik ‘rijpe aardbei’ genoemd als dominante smaak in een rosé. Sindsdien zijn mijn vrienden niet meer gestopt me uit te lachen. Their loss, ik blijf er bij dat overrijpe aardbei een unieke smaak is.

De Franse trots

Nog even terug naar de Franse trots, waar ik dit blog mee begon. Frankrijk heeft nooit veel moeite gehad om zichzelf als het middelpunt van de wereld te zien. Op het wereldwijde wijntoneel heeft Frankrijk qua naam en faam een koploperspositie gecreëerd, die zij niet zomaar zal afstaan. Overigens is Italië koploper op het gebied van wijnproductie in de wereld. Frankrijk volgt hierna. De trots en kennis waarmee ze hun produits régionaux aanprijzen – niet alleen wijn – is aanstekelijk. Fijn dat dit in Nederland ook weer gangbaarder wordt – bijvoorbeeld door Rechtstreex, dat zijn producten inkoopt bij kleine boeren binnen een straal van 50 kilometer van het verkooppunt aan de klant.

De proefnotities lees je binnenkort! 

rode wijn