De laatste loodjes voor de oogst – Kwart voor zes in de ochtend, de zon is nog maar net op. We staan klaar met ons materiaal om la Landonne te lijf te gaan. La Landonne is één van de beroemde ‘la-las’ wijngaarden in Côte-Rôtie, Noord-Rhône. Dit seizoen heb ik gewerkt voor Domaine Xavier Gérard, en dit is zijn meest prestigieuze wijngaard. Met een helling van 45 graden en zonder de typische terrassen, is werken hier niets minder dan hels.

Het is eind augustus, en de druiven zijn geleidelijk verkleurd van groen naar diepblauw –
Véraison noemen we het, dit is het moment dat de wijnstok in de eindsprint zit naar de oogst. Vandaag verwijderen we aan de oostzijde het bladerdek rondom de druiven. De ochtendzon is nog mild en zal de druiven niet laten verdorren. Na een nat voorjaar kampen we met veel blad en een hoog vochtgehalte in de fruitzone; een perfecte speeltuin voor de botrytisschimmel. Door te ontbladeren zorgen we dat de druiven sneller drogen en schimmel minder kans heeft.

Een rit naar de steile hellingen van La Landonne

We navigeren onze pick-up langs de steile helling richting onze rijen in la Landonne. Ons miniteam van vier passeert hele legioenen van het majestueuze Guigal. Met jaloerse blikken kijken we naar hun spik-splinter nieuwe materiaal terwijl wij ons bescheiden perceeltje opzoeken. De 0,2 hectare van Gérard is een smetje in het verder onafgebroken 2,3 hectare deel van Guigal. Je zal begrijpen dat onze wijnstokken er beter bij staan en onze druiven uiteraard smaakvoller zijn dan die van hen. Noem het gerust het ‘Calimero-effect.’

Aan de slag: het bladerdek aanpakken

Eenmaal aangekomen verliezen we geen minuut. Bij Domaine Gérard draait alles om efficiëntie. Met voorzichtigheid glijden we ons een weg naar beneden – alsof we een zwarte piste afdalen. Half hangend van paal naar paal (echallas genoemd), hopen we niets te breken. De opdracht is duidelijk: 75% van het blad moet weg, en dat in slechts 20 seconden per stok, als het aan Xavier ligt. De onuitgesproken wedstrijd kan beginnen. Wedstrijd? Ja wedstrijd, onbedoeld weliswaar, maar dat krijg je als je een stel bewijsdrangerige mannen bij elkaar zet. 

Rats, rats, rats, 75%? Niet nadenken, maar gaan Rianne, je wil niet als laatste aankomen. Het blad vliegt in het rond en voor je het weet trek je er ineens een trosje af. MERDE. Een snelle rekensom vliegt door m’n hoofd. We kunnen maximaal 500 flessen maken van de opbrengst uit dit perceel. We hebben gemiddeld zo’n zeven trossen nodig voor een fles. Een fles van 140 euro. Dat maakt dat elke tros twintig euro kost. Zeven van dit soort fouten en we hebben een fles minder. Klein moment van bewustwording, oelala. 

Côte-Rôtie en de geroosterde Rianne

De zon is inmiddels gaan branden. Voor wie het nog niet wist, Côte-Rôtie betekent letterlijk de ‘geroosterde helling’. Het voelt als geroosterde Rianne. In de pauze kruipen we dicht tegen een wijnstok aan voor een minimaal beetje schaduw. De trillende kuitjes en zeurende rug kunnen wel een break gebruiken. Geheel in picknick stijl verorberen we onze lunch en drinken we gulzig ons water. Ik trek m’n petje over nog eens goed over mijn roodverbrande neus. Tijd voor een voor een klein dutje voordat we er weer aan moeten. 

Op naar de oogst

Over een paar weken kunnen we hopelijk perfect rijpe druiven oogsten. Er bekruipt me een gevoel van verantwoordelijkheid en trots. La Landonne 2024, ik ben benieuwd!

Meer Rianne?

Luister naar de podcast over Condrieu waar ze vertelt over haar leven in de Noord-Rhône.

Condrieu cote rotie rhone