“Jij hebt toch wel een constante kater?” “Wat een leven!” “Jij doet ook veel!” “Drink jij elke dag?”

Een greep uit de berichtjes die ik afgelopen week kreeg en ik moet toegeven: het was een epische week. Krug klappen, Penfolds Grange proeven, Maximilian Riedel interviewen en de week aftoppen met een champagneproeverij (Jacquesson, mijn favo). Kan het nog mooier? Het was een aaneenschakeling van geluksmomentjes. Vandaar dit artikel. De epische week, want ik maak dit heus niet elke dag mee.

Van natuurwijn tot Krug

Op maandag heb ik met klasgenootjes Jan Jaap en Bram afgesproken om naar Mesjogge te gaan, een natuurwijn gathering waar blijkbaar alle hipsters verzamelen. Zet er een bonobo-muziekje onder en het is net alsof je in de India op Lowlands staat.

Luister Bonobo op Spotify >

We zijn hier voor een grondig veldonderzoek. Voor WSETDiploma moeten we een essay schrijven over… natuurwijn! En toegegeven, ik vind het bere-interessant. Niet alleen de wijnen maar ook om dit fenomeen te aanschouwen. Natuurwijn maakt wijn hip. Het is een beetje de IPA van de wijnwereld. Ook al ben je geen bierdrinker, je zwicht voor de home brewers. Natuurwijn doet dat – met haar goede verhalen over ambacht en minimale interventie – ook. De kwaliteit verschilt énorm. Het spectrum loopt van enorm smerig tot wereldschokkend goed.

We zijn gecharmeerd van Domaine L’Ecu en proeven prachtige melon de bourgognes, de meest saaie druif van de planeet, maar dat kunnen we over die van L’Ecu niet zeggen. Wow. De witte wijnen van Domaine Les Bottes Rouges vallen in de smaak, de rode vond ik iets teveel stinken, maar ik geloof wel dat dat wegtrekt met wat meer zuurstof en/of leeftijd. De wijnen die ik niet lekker vond, heb ik niet opgeschreven, dus ik kan je ook niet meer vertellen hoe ze heten (behalve de brutal verdejo van Micro Bio, triple yikes).

Het rondje zit er op en we besluiten een deurtje verder te gaan. Het wordt wijnbar Shiraz. Voor mij de eerste keer. Leuke sfeer, te gekke wijnen en hele schappelijke prijzen. Jan Jaap werpt één blik op de kaart, ziet Krug en is niet meer te houden. Oké. Net of ik nee ga zeggen op Krug. Dan maar de rest van de maand blut. Er volgen die avond nog meer flessen, zie onderstaande fotoreportage. Uiteraard kunnen we het niet laten een oude Bordeaux – Chateau Carbonnieux 1994 – te klappen als voorproef op onze nieuwe podcast over Bordeaux (al geluisterd?).

Penfolds Grange

De volgende dag sta ik op met een toefje hoofdpijn. Geen tijd voor, ik moet me herpakken, want straks staat Penfolds Grange op het menu. Dé icoonwijn van Australië. De dag die je dacht dat nooit zou komen, staat ineens voor de deur. Stipt 12 uur stap ik The Harbour Club in Amsterdam-Oost binnen, waar kerst al in volle gang is. De kerstafdeling van de Bijenkorf is uitverkocht: hier ligt alles.

Te gek om deze Australische icoonwijnen te mogen proeven. De top van Penfolds bestaat uit Yattarna (chardonnay), Grange (shiraz), St Henri (shiraz) en The Great Grandfather (tawny). We proeven ze allemaal (en meer). Er volgt nog een uitgebreid verslag, maar ik wil toch alvast een tipje van de sluier oplichten.

Het grootste verschil tussen Grange en St Henri zit ‘m in het houtgebruik. Grange rijpt in nieuw, Amerikaans eikenhout wat veel smaak af geeft. St Henri in gebruikte, grote foeders die juist geen smaak meer af geven en uitsluitend een oxidatieve werking hebben. Ook interessant: een deel van het fruit voor St Henri komt van Adelaide Hills, een van de koelere gebieden van Australië. Ik proefde Grange ’14, ’15 en St Henri ’15 naast elkaar. De meeste mensen kiezen St Henri, omdat ie nu het meest toegankelijk is. Het hout in Grange moet meer integreren, maar hallo – het blijft een episch glas. In 2014 kwam er meer kruidigheid naar voren, iets van munt en laurier en meer zuren. Het lijkt er op dat 2015 een warmer jaar was (dat klopt min of meer). “Geef ze twintig jaar en je haalt ze niet meer uit elkaar”, zei Jamie de brand ambassador van Penfolds. Dan is het hout in Grange eruit en hebben de tertiaire tonen het overgenomen. Hetzelfde gebeurt in de St Henri maar dan zonder houtinvloeden, dus je houdt uiteindelijk hetzelfde over. Bijster interessant.

Nog een keer natuurwijn

Natuurwijn kun je niet in een middag snappen, dus schuif ik samen met Hanneke aan bij de thema-avond van klasgenootjes Julien en Wim bij Rubens Proeflokaal. Hanneke stelt voor om ervoor nog wat te eten. Welja, dat kan er nog wel bij – ik zit toch in de epische week. Van alle restaurants die ze kon kiezen, kiest ze Héron Petit Restaurant. Zo leuk! “Puur en eerlijk eten” zeggen ze zelf. En dat blijkt uit het menu én de wijnkaart (alleen maar natuurwijnen). Ongedwongen sfeer, goede prijzen, lekker eten en goede wijnen. Win-win. Ik bedoel wijnwijn.

Uiteraard komen we weer net een paar minuutjes te laat binnen bij Rubens Proeflokaal, maar gelukkig staat iedereen nog aan het aperitief (petnat, what else?). Tijdens de proeverij wordt uitgelegd wat natuurwijn ongeveer inhoudt. Ongeveer, want er is geen officiële definitie. Ergens ook wel logisch, want als er natuurwijn is, wat is wijn dan? Denk daar maar eens over na.

Er komen mooie wijnen voorbij. Van Manzoni Bianco van Foradori tot Morgon van Marcel Lapierre. Feestje én goede uitleg. Volgend jaar staan er weer thema-avonden in Rubens Proeflokaal op de rol, check de agenda.

Maximilian Riedel interviewen

Misschien wel het klapstuk van de week: Maximilian Riedel interviewen. Met zoveel iconen in één week is het moeilijk kiezen, maar dit was een hele bijzondere ervaring. Jan Jaap en ik mogen voor onze podcast – Le Club & Sommeljj De Podcast – de elfde generatie en huidige CEO van Riedel interviewen. Daarna schuiven we front-row aan bij zijn masterclass waarin we echt MAXIMAAL effect ervaren in de verschillende riedelglazen. Onvoorstelbaar hoeveel een glas doet voor de smaakbeleving. We gaan het er uitgebreid over hebben in de podcast.

Aftoppen met een verticaaltje Jacquesson

Hoe kun je je zondag beter beginnen dan met een glas Jacquesson? Geen idee. Er is niets beters. Werkelijk waar, dit is mijn favoriete champagne. Natuurlijk, Krug is ook lekker, maar om in termen van GaultMilau te spreken: de Prijs-Plezier Award gaat zeker weten naar Jacquesson. Dus om 11 uur loop ik goed gemutst Lefebvre’s Liquorbar binnen, waar sommelier Bram al klaar staat met een glas Jacquesson 733 uit magnum en een croissantje. Goed geregeld, want ik had nog niet ontbeten 😉

Als we uitgegeten zijn, begint de proeverij. Anders dan anders starten we met de oudste wijn, Jacquesson Cuvée 733, die gebaseerd is op de oogst van 2005. De dégorgement vond plaats in het derde kwartaal van 2009 en de champagne heeft een dosage van 2,5 gram. Wie zegt dat champagne niet kan ouderen, is gek. Het is prachtig hoe levendig die zuren zijn na veertien jaar. We proeven sinaasappelschil, abrikoos, abrikozenflap, boter, toast, citroenschil, croissant. Wow. Ondertussen vertelt Roel van Ovino over de geschiedenis van Jacquesson, hoe hij het voor elkaar kreeg importeur te worden van dit epische champagnehuis en waar de 700-serie eigenlijk voor staat. Teveel om in dit artikel te schrijven, dus lees hier verder.

Even landen

Als dat geen epische week was, weet ik het ook niet meer. Toch wil ik even een kleine disclaimer plaatsen. Het is natuurlijk niet allemaal rozengeur en chardonnay. Een eigen bedrijf is hard werken. Ik ben nu een jaar bezig en het is het leukste ooit, maar een werkweek van zestig uur is geen zeldzaamheid. Maar goed, wie noemt dit werken? Da’s ook weer waar.

Persuitnodigingen zoals bovenstaande zijn de grootste kers op de taart die er te bedenken valt, maar het betekent ook dat ik op een ander moment het werk van die dag moet inhalen (vaak ‘s ochtends vroeg, want dan schrijf ik het beste) en dat er weer werk bij komt, omdat ik verslag (moet) doe(n) van het evenement. Tussen de bedrijven door doe ik bestellingen van Le Club’s Fanshop op de post en ben ik beyond happy dat dat zo lekker loopt! Ik wil alleen maar zeggen: het is allemaal leuk en vaak zelfs episch, maar ook hard werken. Besef.

En om terug te komen op de beginvraag: drink je elke dag? Het antwoord is nee. Als je al die wijnen op drinkt, ben je inderdaad elke dag katslam en heb je constant een kater. Dat is niet het doel. Het doel is Master of Wine 😉