Heb ik dan toch een favoriete wijn?

#WineWednesday – Een wekelijkse column over wat me bezighoudt in de wijnwereld. Dit keer besef ik me dat ik toch wel een favoriete wijn heb, ook al zeg ik altijd dat ik die niet heb. 

Vorige week was ik, samen met ere-clublid Hanneke, een weekje op vakantie in de Bourgogne. Geen luxe chateau-tafeleren, maar gewoon zes dagen op de camping. Rust, reinheid en regelmaat stonden centraal. We hadden een rustige camping gevonden in Nolay, een dorpje in het midden van de Côte d’Or. Het was evident dat daar een glas Meursault bij hoorde.

En zo geschiedde. Ik karde naar Meursault om daar in mijn beste Frans om een ‘récommendation pour ce soir’ te vragen, want hoewel ik deze ultieme combinatie (Campinglife + Meursault) al weken van te voren had bedacht, had ik me nog niet verdiept in welk huis en welke wijngaard ik dan zou moeten kiezen. Dat komt de volgende keer wel. Nu vertrouw ik even op het advies van de medium-enthousiaste wijnverkoopster. Het werd Domaine Prieur-Brunet Meursault Charmes Premier Cru 2014. De wijn proefde precies zoals ik het me had voorgesteld:

“Een pannetje op het vuur, waarin een klontje boter zachtjes smelt. Dan voeg je een witte boterham toe. Die bak je langzaam aan twee kanten bruin en besmeer je vervolgens met roomboter én abrikozenjam.”

Ja, zo ruikt en smaakt Meursault.

Regelmatig krijg ik de vraag of een favoriete wijn heb. Nee, zeg ik dan, want dat ligt aan het moment, het weer, mijn gemoedstoestand, en nog zoveel andere zaken. Maar hier op de camping besef ik, dat als ik écht een keuze moet maken uit alle wijnen van de wereld, dan kies ik Meursault. De geur alleen al maakt me blij. Net als die vettige structuur. Het is een wijn waar je meer van wilt, maar tegelijkertijd ook aan één glas genoeg hebt. Het wordt nog beter als je ‘m combineert met een romig gerecht, bijvoorbeeld: kip in roomsaus. Of kreeft, maar dat leek me niet haalbaar in mijn camping-pannetje…