Als het over wijn gaat, is Libanon waarschijnlijk niet het eerste land waar je aan denkt. Maar Libanon is “booming”. En dan heb ik dit niet over de conflicten, die vanuit grenslanden Israël en Syrië nog wel eens willen overslaan naar Libanees grondgebied. Ik heb het over Libanon en haar wijnen.

Tijdens één van de laatste etentjes van Le Club des Vins werden we rond de kerstdagen op kalkoen en mooie wijnen werden getrakteerd. Hier stond verrassend een wijn uit Libanon op de kaart waar ik meer van wilde weten. En dus zat ik een paar weken later met mijn vriendin Hanneke in het vliegtuig op weg naar Beirut om Libanon als “Nieuwe” Wereld van de wijnen met eigen ogen te zien, te proeven en te ervaren.

Nieuwe Wereld?

Het staat ter discussie of we Libanon onder de Nieuwe of Oude (of zelfs Oudste) Wereld kunnen scharen. Het land heeft immers op wijngebied een geschiedenis die vele duizenden jaren teruggaat. In dit gebied (toen nog Fenicië genoemd) werd ruim 5.000 jaar voor onze jaartelling al wijn gemaakt en als winstgevend handelsproduct door de Feniciërs geëxporteerd naar landen als Spanje, Italië, Egypte, Griekenland en Cyprus. De Romeinen namen het (wijn)stokje over. Door de komst van het islamitische (Ottomaanse) bewind kwam er vanaf 1516 door een algeheel verbod op productie en consumptie een einde aan de wijncultuur. De islam en alcohol gaan (op papier) niet samen, en dus waren het de christenen (jezuïtische missionarissen) die uiteindelijk halverwege de 19^e eeuw de wijnbouw weer naar een hoger niveau brachten, nadat het Ottomaanse bewind ten val was gebracht.[

Dit betrof letterlijk een hoger niveau, want deze missionarissen plantten een variëteit aan Franse druivenrassen aan in de gemiddeld 1 km hoog gelegen vruchtbare Bekaa-vallei. Ongeveer 62% van de bescheiden productie van jaarlijks bijna 9 miljoen flessen komt hier vandaan. De helft is overigens voor binnenlands gebruik. Ter vergelijking, Frankrijk produceerde in 2018 ongeveer 46 miljoen hectoliters, wat neerkomt op ca. 613 miljoen flessen.

In Libanon kan het behoorlijk heet en droog zijn. Het klimaat erg stabiel met droge zomers, koele nachten en af te toe een buitje. Dit is echt een verschil met bijvoorbeeld Frankrijk, waarbij het altijd spannend is of het weer geen roet in het eten gooit. Libanon is in die zin gemakkelijker en de kwaliteit en smaak van de wijn is dan ook goed te voorspellen. De bodem is rijk aan kalk. Even kijken, wat hadden we daar ook alweer over geleerd op de cursus. Oh ja, kalkrijke grond geeft meer zuren, finesse en elegantie aan de wijn. Laten we de proef op de som nemen…

Binnenkijken bij Chateau Ksara

Via contacten van Nadien waren wij uitgenodigd om een kijkje te komen nemen bij Château Ksara. Dit is zeker niet de minste. Sterker nog, het is het oudste, grootste en meest bekende wijnhuis van Libanon. Het is in 1857 opgericht door Jezuïeten. Het was nog even verifiëren of het veilig was die kant op te gaan. De bergen (met name aan de kant van Syrië) zijn bevolkt door Hezbollah, waar zo nu en dan nog wel eens wat ongeregeldheden zijn. Het is dus aan te raden om van te voren even de actuele situatie te checken. Na enkele checkpoints van het Libanese leger, komen we na een klein uurtje aan bij Château Ksara, waar we hartelijk worden ontvangen. Het is wel bijzonder, want het wijnhuis en de wijnvelden liggen letterlijk in een woongebied en dicht aan een snelweg. Eenmaal op de oprijlaan van het chateau bevind je je in een andere wereld.

Het château heeft 350 hectare wijngaard. Eén van de best bewaarde geheimen van dit wijnhuis lag onder de grond. In 1898 werd een vos gesignaleerd. Bij de achtervolging van dit beest werd per toeval een ondergronds stelsel ontdekt van twee kilometer lang (destijds gebouwd door de monniken), dat door de constante temperatuur (9-13 graden) en luchtvochtigheid (80%) ideaal bleek te zijn om als wijnkelder dienst te doen. Waar voor de gemiddelde toerist de deuren gesloten blijven, kregen wij toegang tot dit gangenstelsel. Heel bijzonder.

In 1973 kwam Château Ksara in handen van lokale ondernemers, die een flinke moderniseringsslag maakten. Het meest bekende druivenras van het wijnhuis is de cinsault-druif. Inmiddels zijn we wat dorstig en krijgen we de kans om een groot gedeelte van de collectie te proeven. De proeverij voor gasten bestaat uit acht wijnen (twee wit, twee rosé en vier rood).

We mogen proeven!

Onze favoriete wijn is de 100% Chardonnay Cuvée du Pape 2015. Een mooie, stevige, houtgerijpte (8-9 maanden gerijpt in Franse vaten) Chardonnay en laat ik nu liefhebber van houtwijnen zijn. In de reuk herken je vanille, toast en geel fruit (ananas). Wat ons betreft een topper. Deze wijn gaat trouwens erg goed samen met het traditionele Libanese zeebaars met tahin (= een sesampasta) gerecht Loukoz Bel Selek, dat we bij restaurant Liza in Beirut hebben gegeten. Een vergelijkbaar recept heb ik gevonden in het kookboek “Comptoir Libanais“, voor degene die interesse hebben dit gerecht klaar te maken.

Qua rood is Le Souverain (gemaakt ter gelegenheid van het 150-jarig jubileum) favoriet, een blend van cabernet franc en arinaroa. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat ik deze laatste druif niet kende, maar na nadere inventarisatie blijkt dit een kruising tussen petit verdot en merlot te zijn. In de neus heeft deze wijn spannende tonen van zoethout en specerijen. Een intens krachtige wijn met een mooi boeket van donker wilde bessen. Het kan geen kwaad om deze wijn wat te laten ademen voor het uitschenken.

Al met al is Libanon een interessant en mooi wijnland om te bezoeken. Château Ksara is zeker de moeite waard, maar houd er wel rekening mee dat de tours en proeverijen redelijk populair en massaal zijn. Of je moet net als ons het geluk hebben om het chateau als speciale gast te mogen bezoeken.

How to get there?

Transavia heeft Beirut onlangs toegevoegd aan haar route netwerk. Vanuit Amsterdam vlieg je hier nu wekelijks direct naar toe. De prijzen zijn goedkoop en het vluchtschema is ideaal:

• Vertrek Amsterdam – Beiroet: donderdag 14:15 uur, aankomst vier uur later om 19.15 lokale tijd.
• Retour Beiroet – Amsterdam: zondag 20:30 uur, aankomst vier uur later om 00.30 lokale tijd.

Na een paar uur slapen kun je maandag ochtend dus weer fris en fruitig naar je werk gaan. Beirut als citytrip is dus een dikke tip.

Like what you read?

Volg me dan op Instagram of Facebook en blijf op de hoogte van mijn avonturen en nieuwe artikelen. Le Club des Vins stuurt elke maand een nieuwsbrief uit, genaamd wijnvertier in je inbox. Lid worden?

libanon