Er ging een klein belletje rinkelen toen ik Le Grappin zag staan bij Haut les Mains, een wijnevenement in Bourgogne. Waar ken ik dit toch van? Ineens viel het kwartje: ik dronk voor het eerst een glas Santenay Les Gravières Blanc bij Noble Rot. Jaaaaren geleden. Sommige producenten vergeet je nooit, hè. Toch heb ik er in de jaren die volgden weinig van gehoord. Jammer (en gek!) genoeg hebben ze Nederland nog niet echt weten te bereiken.

Daar moet verandering in komen, want Le Grappin is misschien wel hét nieuwe geluid van Bourgogne – of beter gezegd, van heel Frankrijk. Andrew Nielsen, een Australiër, en zijn vrouw Emma, afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk, laten zich niet beperken door regio’s. Ze maken wijn in de Côte d’Or, maar ook in Maçon, Beaujolais en de Rhône. De wijnen uit de Côte komen op de markt onder het label Le Grappin, terwijl de rest wordt verkocht als Du Grappin.

Le Grappin & Du Grappin

Andrew leerde het vak onder andere bij Felton Road in Nieuw-Zeeland en Simon Bize in Savigny-lès-Beaune. Het was bij Bize dat hij in de ban raakte van de verschillende terroirs uit het noorden van de Côte de Beaune waar eigenlijk niets (of te weinig) mee werd gedaan. Hij besloot een micro-négociant te worden en speciale percelen te selecteren en apart te bottelen, om zo het verhaal van deze vaak over het hoofd geziene terroirs te vertellen. Een haast onmogelijke taak, omdat het veel werk, tijd en dus geld kost. Op grote schaal is dit niet haalbaar, en zelfs op kleine schaal is het een uitdaging. Om dit te bekostigen, pakken Andrew en Emma het creatief aan. Ze verdienen hun brood met vin de soif – makkelijk drinkbare wijnen verpakt in duurzame ‘bagnums’ van 1,5 liter. Deze wijnen zijn ideaal voor directe consumptie en maken het mogelijk om de precisie en zorg te bekostigen die nodig is voor Le Grappin.

Proef op de som

Ik proefde hun Bulles, een mousserende wijn gemaakt van eigen aligoté-druiven en pinot noir die ze kochten van Vin Noé (de man achter van Haut Les Mains). De wijn is heerlijk glou-glou met een zachte, fijne mousse. De Macon Village 2022 was echt een verrassing, met opvallende frisheid en mineraliteit voor deze appellatie (ik moest denken aan de Pouilly-Fuissé van Guffens-Heynen die we schonken tijdens de Bourgogne Les Blancs proeverij). Andrew past hier oxidatie van de most toe om later geen sulfiet te hoeven gebruiken.

Ook de Monthélie 22 Les Toisières, een perceel net tegenover Meursault, was indrukwekkend: nog heel jong, maar met een verleidelijke romigheid en het frisse van citroenzest. De Savigny-les-Beaune 2022 komt van 60 jaar oude stokken en in één woord: gracieus. Veel kersen, frambozen, iets zilts, maar ook peper, en zeer verfijnde tannine.

De Cinsault 2022 komt van een hooggelegen wijngaard uit de Zuid-Rhône is gemaakt in de stijl van Tavel. De wijn is zacht, met een lichte warmte die doet denken aan Zuid-Afrika. De Fleurie Poncié 2022 heeft alles wat je wil van gamay: aards, viooltjes, graniet, bessen. Poncié is een van de percelen in Fleurie die ooit – al duurt zo’n verandering in Frankrijk eeuwen – wellicht een Poncié is een van de percelen binnen Fleurie, die mogelijk ooit (zulke veranderingen duren eeuwen in Frankrijk) een premier cru-status krijgt.

Le Grappin blijft me verrassen, en dat is precies wat goede wijn zou moeten doen. Het smaakt naar meer. Ik hoop dat ik ze snel weer ergens tegenkom.

Meer Bourgogne?

• Een wijnfan in Bourgogne
• Een wijnfan in Dijon
• 3 dagen Bourgogne in 7 wijnen

Bourgogne Frankrijk