Valladolid, de stad waar je nog nooit van gehoord hebt, maar toch echt op je bucketlist hoort. Het ligt op een steenworpafstand van de wijngaarden van Rueda, Toro en Ribera del Duero (en twee minder bekende streken) en is kampioen in het maken van tapas. Klinkt dat niet als muziek in de oren?

Ook de geschiedenis mag er wezen. Een paar feitjes op een rij:

• Wist je dat Valladolid op een blauwe maandag in de Spaanse geschiedenis ooit de hoofdstad was van Spanje?
• De stad herbergt één van de oudste universiteiten van de wereld opgericht in 1241.
• De overblijfselen van ontdekkingsreiziger Columbus zijn in de stad te vinden.
• Mensen uit Valladolid schijnen de meest zuivere uitspraak van de Spaanse taal te hebben. Snap ik wel. Probeer Valladolid (Bajadoliet) maar eens uit te spreken.

Zo. Dan weet je dat ook weer.

Er is overal wijn!

Met de wijn in Valladolid zit het wel goed. Een wijnfan kan haar geluk niet op hier. Valladolid telt maar liefst vijf wijnstreken: Rueda, Ribera del Duero, Toro, Tierra de León en Cigales. Wij focussen ons voor deze reis vooral op Rueda, maar kunnen het niet laten om ook even bij Ribera del Duero te buurten.

Voor de optimale beleving kun je helemaal los bij wijnbar El Farolito in het centrum van Valladolid. Alle wijnstreken staan op de kaart. Vergeet niet naar het speciale boekje te vragen.

Rueda

DO Rueda trekt alles uit de kast. We krijgen uitleg over de streek, bezoeken een aantal producenten en proeven meer dan 40 verdejo’s. Mij hou je niet meer voor de gek. Ik weet het kaf van het koren inmiddels te onderscheiden. Voor het geval je het nog niet wist: verdejo is de ultieme doordrinker, ideaal voor warme zomeravonden. Fruitig (perzik, peer en appel), iets groens (venkel) en frisse zuren.

Staat er DO Rueda-Verdejo op de fles, dan moet er voor 85% verdejo in de fles zitten, maar meestal is het 100%. De andere appellatie, DO Rueda, is eigenlijk in het leven geroepen voor blends die niet voldoen aan de eisen. Er moet 50% verdejo worden gebruikt en mag worden aangevuld met de productieve viura of de aromatische sauvignon blanc. In de praktijk blijkt dit niet zo’n issue te zijn. Veel producenten gebruiken DO Rueda om hun instapwijn aan te duiden, zelfs als deze gelabeld mag worden onder DO Rueda Verdejo. Verrassend genoeg (of toch niet?) is Nederland het grootste exportland. Ze hebben het goed weten te vermarkten.

Wat ik nog niet wist, is dat Rueda ook rood en rosé van tempranillo maakt. De productie is klein en de concurrentie groot met Ribera del Duero en Toro in de buurt. Een andere specialiteit van de streek is Dorada, een versterkte wijn waar ik nog nooit van gehoord had. Hier schittert de verdejo opnieuw en mag worden aangevuld met viura en/of palomino fino. Dorada moet minimaal twee jaar op hout rijpen en wordt vervolgens in demi-johns in de hete zon gezet. Af en toe hoorden we een plopgeluid, dan zakte er weer een kurk in de fles. Zoek dan maar eens uit welke dat is – er staan honderden flessen buiten! Daarna gaat het de solera in. Ik heb het geproefd en ik vind het een soort van kruising tussen madeira en amontillado met aroma’s van geroosterde noten, honing en caramel. Het is populair in Duitsland en Japan.

Ribera del Duero

We hebben een paar uur speling tussen de bedrijven door en besluiten koers te zetten naar ‘The Golden Mile’ van Ribera del Duero. Het ligt op een klein uurtje rijden van Vallodolid. Op The Golden Mile zitten alle iconische wijnhuizen van de streek: Dominio de Pingus, Vega Sicilia, Abadía Retuerta, Emilio Moro en ga zo maar door. De imposante gebouwen doen me denken aan Bordeaux. De prijs helaas ook: de wijnen zijn peperduur. Voor Vega Sicilia Unico leg je al gauw 360 euro neer en voor Pingus het vierdubbele daarvan. Tja, zo gaat mijn maandelijkse wijnbudget er wel erg snel door heen 😉 Gelukkig worden er ook leuke wijnen met een prettiger prijskaartje gemaakt.

Zo dronk ik PSI, de ‘instapwijn’ van Dominio de Pingus bij wijnbar El Farolito. De barman noemde het ‘pingus por las mortales’ ofwel pingus voor de sterfelijken. Een tof glas, wel heftige tannines, dus heb geduld en neem een groot glas. Een andere ontdekking was Mauro, een wijnhuis dat zeven kilometer buiten Ribera del Duero ligt en daarom de wijn moet labelen onder Vino de la Tierra de Castilla y Léon. Mariano Garcia maakt hier de wijnen. Hiervoor was hij werkzaam als oenoloog was bij Vega Sicilia. Een flesje voor 30 euro. Tel uit je winst.

Beste tapas ever

De wedstrijdmentaliteit zit er lekker in in Valladolid. De een na de andere ‘prijs voor beste tapas’ wordt binnengesleept door één van de vele restaurants die de stad rijk is. En dan bedoel ik niet de gehaktballetjes in de tomatensaus of patatas bravas. Nee, dit is het echte werk. We nemen de proef op de som bij twee winnende tapasbars, namelijk Villa Paramesa – de lokale favoriet – en Los Zagales – tapas zoals je die nog nooit gezien hebt.

Verwacht bij beide tapasbars geen sjieke bedoeling of high society. Zien en gezien worden? Niks daarvan, iedereen heeft alleen maar oog voor zijn tapasbord. Het zijn ware kunstwerkjes die uit de keuken komen. De één nog mooier én lekkerder dan de andere. Favoriet bij Los Zagales was ‘Het Witte Huis’, een tapas van ei, paddenstoelen en truffel. Een explosie aan smaken. Bij Villa Paramesa ben ik de tel kwijt geraakt, het was allemaal lekker. Ook leuk: er wordt hier zoveel mogelijk uit magnums geschonken, die gezellig geëtaleerd staan op de bar. We gaan voor Mauro.

Foto’s zeggen meer dan duizend woorden, dus bij deze een korte sfeerimpressie…

Valladolid, de lekkerste stad waar je nog nooit van gehoord hebt

Vergeet alles wat je weet over tapas en begin opnieuw in Valladolid. Het is dan misschien niet meer de hoofdstad van Spanje, misschien ook niet de eerste Spaanse stad waar je überhaupt aan denkt, maar het is mooi wel de hoofdstad van de tapas en het liefst pak ik morgen het vliegtuig en ga ik terug. Wij vlogen heen op Bilbao en terug vanaf Madrid.

Centraal gelegen op één van de pleinen dichtbij de universiteit ligt Hotel Zenit El Coloquio, prima hotel om als uitvalsbasis te gebruiken tijdens je trip aan Castilla y Leon. De beste tapas klap je bij Villa Paramesa en Los Zagales.

Ribera del Duero rueda