Een wijnfan in Berlijn

In dit blog vertel ik je over mijn reisje naar Berlijn, waar ik natuurlijk op zoek ging naar de beste wijnspots. Vanaf Rotterdam CS vertrok ik met de trein voor een reis die 7 uur zou duren, maar 9 uur in beslag nam. Mag ik even klagen!? Daarna gaan we het over leuke dingen hebben. Ik heb me echt verbaasd over de hoeveelheid stops in – in internationale termen – toch niet zulke boeiende steden: Hilversum, Almelo, Reine, Bad Oeynhausen? Afijn, door naar de wijn!

Hongaarse wijn in Berlijn

Weinbar Noble Rot (niet verwant aan het gelijknamige tijdschrift) was mijn eerste stop. Je vindt er een groot assortiment natuurwijnen en dat is zeker niet uniek voor deze wijnbar. Werkelijk overal in Berlijn was dat soort ‘hippe’ wijn te vinden. Ik ben lang niet altijd fan en koos ook hier vooral voor reguliere wijnen.

De eigenaar van de bar is Hongaars en dat merkte je ook aan het assortiment. Lekker veel Hongaars en wat Duits want, zo vertelde de sommelier me: ‘Je kunt geen wijnbar in Duitsland hebben zonder Duitse riesling.’ Daar had ze misschien wel gelijk in. Hoe dan ook, ik  dronk echt wel toffe dingen, zoals de Hongaarse Boldogságos Egri Csillag Grand Superior en een geweldige silvaner uit 2009 van Weingut Emmerich. Silvaner geeft niet altijd een even gebalanceerde wijn, maar deze vond ik – zelfs nu ‘ie al zo oud was – echt nog steeds lekker fris en spannend. Cool!

Dat maakte ook dat ik, bij wijze van bruggetje naar de rode wijn, toch ook wel een orange wine wilde proberen. Ik kreeg een Hongaarse: Bio Zeus van Szászi Wine Estate. En eerlijk is eerlijk, die was toch wel leuk. Sinaasappel, honing, koffie. Interessante aroma’s.

Ik dronk vervolgens nog een paar rode wijnen en verorberde een kaasplank met acht kazen. De presentatie daarvan was ronduit lelijk en hoewel de enorme hoeveelheid schoon op is gegaan, vond ik sommige kazen toch wat artificieel smaken. Niet de beste ooit.

Maar: het drankje waar ik mee afsloot, verdient nog wel een eervolle vermelding. Gelber Muskateller Tokaji 4 puttonyos van PaanGold. Ontzettend rijk. Daar kun je lang aan blijven ruiken en wat er dan in elk geval voorbijkomt, zijn perziken, noten en honing. Lekker hoor!

Uitgebreid dineren in een voormalige kebabzaak

Het kleinste restaurant van Berlijn met een ster, gevestigd in een voormalige kebabzaak, met een bekende wijnstreek als naam. Restaurant Bandol* leek me een geschikte keus voor een tof diner. En dat was het. De entourage voelde wat gek: tafels stonden dicht op elkaar, het interieur leek na het vertrek van de kebabrol maar amper aangepast en dat matchte toch niet helemaal bij wat je van Michelin verwacht.

Al snel werd duidelijk dat de inspecteurs er zeker niet naast zaten. We hadden een geweldig diner met echt een paar heel memorabele gerechtjes en dito wijnen. Het aperitief, een PetNat van tempranillo (Vendedor de Humo), vond ik daarvan nog het verrassendst: super frisse, licht zure kersen, fijne mousse. Erg fijn! Deze mag op je lijstje als je bereid bent om wat uit te geven.

Planet Wein

Veel Berlijnse slijters hebben ook wat tafeltjes bij wijze van klein café. Vanwege het mooie interieur dat ik op foto’s had gezien, koos ik voor Planet Wein. Ik passeerde buiten het wijnvat waar vanaf glühwein werd verkocht (“nee sorry, ik moet nog drinken”) en voor ik het wist, zat ik dan midden in de winkel wijn te drinken en kon ik lekker meeluisteren met de verkoopgesprekken. De ene verkoper deed het een stuk beter dan de andere, naar mijn idee. Best amusant. 

Ik dronk een witte Montsant, een Spätburgunder uit 2017 van Weingut Zelt en nog een tempranillo uit de Ribeira del Duero. Eerlijk gezegd: ze waren allemaal prima, maar ook niet spectaculair. Ik was maar alleen, maar ben je met meer dan is het misschien veel leuker om een lekkere fles uit de winkel te kiezen. Voor slechts 10 euro kurkgeld, mag je ‘m daar opdrinken. Heel schappelijk! 

Bar-Restaurant Kink

’s Avonds at ik in bar-restaurant Kink. Een restaurant dat bekend staat om z’n goede wijnkaart. Gelegen op een binnenplaats, met een flinke vuurkorf voor de deur, zat de sfeer er buiten al goed in. Binnen had de bediening de chef’s table voor me bedacht; dan had ik toch wat te doen, nu ik alleen kwam. Perfect geregeld, want zo kon ik lekker ouwehoeren met de man achter de bar. Ik startte met een lekkere crémant uit de Mosel van spät- en weissburgunder. Aangenaam begin. 

Bij mijn voorafje, een ibérico tataki, wilde ik voor de godello gaan. Dat mocht van de barman, maar… wilde ik niet zijn bijpassende cocktails proberen? Ik was niet direct enthousiast, maar ben wel snel over te halen en dus koos ik maar voor beide. Leek me veruit de beste optie en dat was het ook. Ik kreeg Yamahai Junmai Sake met een extract van jasmijn en dat was echt onverwacht lekker. Heerlijk zacht, een smaak die deed denken aan een perenijsje. Echt een verrassing en een betere combinatie bij de ibérico dan de godello.

Dit ritme kon ik wel volhouden en de barman had er wel lol in om te blijven verrassen. Zo dronk ik nog verschillende wijnen en verschillende cocktails bij m’n volgende gangen. Eentje verklap hier nog, want daar moet je voor gaan als je de gelegenheid krijgt: de gnocchi met bietjes, roquefort en gefermenteerde bessen in combinatie met de Turf & Blueberry cocktail. Die bestond ook weer uit gefermenteerde bessen en aardbeien met Laphroig whisky. Echt een geweldige combi! Dit restaurant mag op je lijst; hier is veel te ontdekken!

Een Franse wijnbar in een Duitse foodhal

Het was even zoeken naar wijnbar Tastavin, omdat ik niet wist dat die wijnbar in een foodhal lag. Eigenlijk wist ik überhaupt niet dat die foodhal bestond en daar viel me in de omgeving ook weinig van op. Toen Google Maps toch echt zei dat het ergens in het midden van een gebouw moest zijn, opende ik wat deuren en stond ik midden tussen de dampende geuren van allerlei standjes in Arminius Markthalle en vond ik de wijnbar al snel. Een bar met alleen Franse wijnen. Ik had niet heel veel tijd en moest daarna nog ergens anders eten (waarover zo meteen meer), dus ik dronk slechts twee glaasjes. Een Beaujolais van Gamaret de l’Eclair en een blend van pinot noir en gamay uit de Loire. Prima wijnen en als je daar iets te eten bij wilt, kun je gewoon bij één van de vele standjes iets halen en opeten bij de wijnbar. Leuk om eens uitgebreider rond te kijken dan ik deed: laat me je ervaringen maar weten!

Een goed sluitstuk

In Berlijn is zeker nog veel meer te ontdekken. Ik had een lijstje van bars en restaurants dat nog veel langer was. Heb je goede tips: deel ze met Le Club in de reacties hieronder!

Het sluitstuk van mijn reis door Berlijn was Restaurant Golvet*. Gelegen op de achtste verdieping gaf dat restaurant een prachtig kijkje over de stad. Veel echte hoogbouw is er niet in Berlijn, dus dit was hoog genoeg. We hebben er geweldig gegeten, met een gerecht met appel en ponzu onder een schijfje biet met een soort macaron van biet als hoogtepunt. Zeker gecombineerd met de geweldige Spätburgunder Roter Porphyr van Johannes Kopp uit 2017 als begeleider. Niet goedkoop, maar erg leuk om te gaan eten!

De CO2-uitstoot van onze reizen wordt gecompenseerd.

Like what you read?

Volg Le Club des Vins dan op Instagram of Facebook en blijf op de hoogte van mijn avonturen en nieuwe artikelen. Le Club des Vins stuurt elke maand een nieuwsbrief uit, genaamd wijnvertier in je inbox. Lid worden?