Nieuwe rubriek in de decembermaand. Le Club vroeg wijnvrienden om hun top 3 of 5 van het afgelopen jaar. In deze editie: Nadien de Visser, eigenaar van Le Club des Vins.

Het is altijd leuk om een favorietenlijstje te maken, omdat het je weer terug brengt naar die herinneringen. In 2022 heb ik veel gereisd. Van Jerez tot Santorini en van Madrid tot Zuid-Afrika. Het was een droom die uitkwam. Ik heb enorm veel wijn geproefd, nieuwe vrienden gemaakt en notitieboekjes vol geschreven. Veel verhalen die ik nog moet verwerken tot een blog op Le Club des Vins, maar daar ga ik na de decemberdrukte lekker mee starten. De eerste is overigens al gepubliceerd: Douro.

Voor nu: een lijstje favorieten.

Burlotto, Barolo Monvigliero, 2018

Nog nooit heb ik zo’n verfijnde Barolo geproefd. Ik denk dat ik met deze Barolo pas de essentie van nebbiolo begreep. In november ging ik er op bezoek en ben ik rondgeleid door Fabio Alessandria, vijfde generatie van het wijnhuis en is samen met zijn vader verantwoordelijk voor de wijnen. Het wijnhuis ademt traditie: schilweking van 60 dagen, vergisting in grote houten vaten, de druiven voor deze Barolo worden zelfs nog met de voeten gestampt. Je verwacht een rustieke Barolo, maar niets is minder waar. Deze Barolo is vederlicht en blaast je tegelijkertijd omver. A-ma-zing. Uitgebreide proefnotitie vind je hier >

Het is een prijzige wijn en op veel plekken uitverkocht, maar probeer gerust de verduno pelaverga van hetzelfde huis. De druif pelaverga piccolo groeit alleen rondom het Barolo-dorpje Verduno, waar Burlotto gevestigd is. Niet zo’n powerhouse als grote broer nebbiolo, wel geweldig sappig en doordrinkbaar.

Bodegas Tamaran, Marmajuelo, Gran Canaria 2020

Inmiddels een nieuwe aanwinst in de collectie van Anfors, heb ik begrepen. Dat zat er aan te komen, want de wijnen worden gemaakt door Jonathan García, de wijnmaker van Suertes del Marqués uit Tenerife. Bodegas Tamaran is in 2019 opgericht door David Silva, een oud-voetballer van Manchester City. Speciaal voor de proeverij met vulkanische wijnen heb ik deze wijn besteld uit Spanje. Het wordt gemaakt van 100% marmajuelo, een inheems wit druivenras van Gran Canaria waar ik nog niet eerder van had gehoord. De wijn rijpt tien maanden op de lie in neutrale eikenhouten vaten van 2500 liter. Spannend glas. Hartig, romig, ziltig, dit alles in een levendige balans met de citrusschillen.

De huidige jaargang is uitverkocht, maar de volgende zal binnenkort vast weer te koop zijn bij Anfors.

Vassaltis, Plethora Assyrtiko, 2016

Ontdekt op Santorini, waar ik naartoe vloog op uitnodiging van de Volcanic Agriculture Europe. Op de laatste dag hadden we nog een paar uur over, die we besloten uitermate nuttig te besteden: nog meer proeven. Het moest en zou de Plethora worden, waarover we eerder hadden gehoord van een gezellige sommelier op een terras in Oia. Het was de duurste van de kaart en we vroegen haar of ze er iets over kon vertellen. Dat was een schot in de roos, want ze had stage gelopen bij Vassaltis en vertelde dat deze wijn rijpt onder een dun laagje flor. You had me at flor.

De precieze details over het wijn maken zijn jammer genoeg niet makkelijk te achterhalen. Wat ik wel weet, is dat de wijn zo’n 8 – 9 maanden in gebruikt eikenhout heeft gerijpt (deels onder flor, deels oxidatief – de vaten worden niet bijgevuld) en daarna nog twee jaar op fles verder rijpt, alvorens het wordt verkocht. Wat er gebeurt in het glas, is uniek. Heel gelaagd. Geroosterde hazelnoten, toast, mandarijn en grapefruit, vuursteen, en die fijne zinderende ziltige toets die Santorini en assyrtiko zo kenmerkt. Het is gemaakt van laat geoogste assyrtiko, een druif die van nature al lekker in de alcohol zit. Schijnbaar heeft het ook iets restzoet, maar dat kan ik me niet meer herinneren. Ik zat teveel in het moment – het was tenslotte de laatste dag van een in totaal 14-daagse persreis 😉

L’Anglore, Véjade, Vin de France, 2020

Het leven zit soms vol verrassingen. Ik pak niet zo snel een wijn van grenache of mourvèdre uit het schap. Natuurlijk een Priorat of Bandol kan mij best bekoren, maar mij maak je blijer met een iets lichtere wijn, eentje uit de categorie: energiek, fris, spannend. Over het algemeen dan, want soms vraagt de avond, het gezelschap of het diner om iets zwaarders. Enfin, Véjade is een wijn die je niet ziet aankomen vanuit de Rhône. Het is een natuurwijn, de wijnmaker in kwestie is geen fan van sulfiet. Ik meestal niet van de wijnen zonder sulfiet, maar er zijn wel degelijk uitzonderingen. En die vind je in deze wijn (en ook in andere wijnen van L’Anglore). De licht robijnrode kleur doet niet meteen aan de Rhône denken, alhoewel: de wijn heeft ongeveer net zoveel kleur als menig rosé uit Tavel. Het is heel puur, helemaal niet zwaar (13%), enorme doordrinker, fijne aroma’s van klein rood fruit, bijna kersensnoepjes maar dan wel van een natuurwinkel, plus wat groene kruiden en aardse tonen.

Make sherry great again

Uiteraard mag een sherry niet ontbreken. Nu ben ik groot fan van de over het algemeen betaalbare sherry’s van big boy Valdespino, zijn de onversterkte sherry en vinos de pastos van Luis Perez niet te versmaden, maar ben ik dit jaar toch ook als een blok gevallen voor de sherry’s van Bodegas Tradicíon. En eigenlijk ook voor de wijnen, de baby sherry’s die ik rechtstreeks uit het vat mocht proeven, maar ja, die komen dan weer niet op de markt. Mocht je toe zijn aan next level sherry, dan kan ik je Bodegas Tradicion Amontillado van harte aanbevelen! Al lonkt die Cream toch ook wel…

Benieuwd naar andere favorieten?

• Favorieten van Esmee Langereis (wijnjournalist)
• Favorieten van Roos Stevens (Maître-sommelier, Bridges)
• Favorieten van Cas Kratz (maître d’hotel Spectrum**, Amsterdam)